22 Μαρτίου 2008

ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΣΤΟ ΙΡΑΚ


Πότε πέρασαν κιόλας πέντε ολόκληρα χρόνια από την σφαγή των Ιρακινών ούτε που το κατάλαβα. Θα μου πεις κανένα λαχανικό δεν έχει μυαλό για να μπορεί να θυμάται. Αλλά μήπως και τα πρόβατα μπορούν να θυμούνται; Τέλος πάντων κάποια πρόβατα σήμερα ξέφυγαν ως φαίνετε από το μαντρί τους και διαδήλωσαν κατά του πολέμου στο Σύνταγμα.
Δεν βαριέσαι και τι έγινε; Μήπως νομίζετε ότι η μαφία των εθνών έχει τα αυτιά της ή τα μάτια της ανοιχτά; Αυτοί το μόνον ήχο που μπορούν να ακούσουν, είναι ο ήχος που κάνουν τα λεφτά. Δεν τους νοιάζει αν ο ήχος από τα χρήματα σκεπάζεται από το πηχτό αίμα των παιδιών. Στο κάτω–κάτω γιατί να τους νοιάζει για τον θάνατο των παιδιών της Παλαιστίνης; Γιατί να τους νοιάζει το ότι εκατοντάδες παιδιών του Ιράκ έχουν μείνει χωρίς πόδια, χωρίς μάτια ή χωρίς χέρια; Τουλάχιστον τα δικά τους παιδιά περνάνε καλά, όλα τα άλλα παιδάκια είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού.
Μόνο ο Θεός των λευκών είναι καλός, είναι υπαρκτός, όλοι οι άλλοι Θεοί είναι το απόλυτο τίποτα. Άλλωστε έχουν μάθει έτσι, αλλού πεθαίνουν από την πείνα και τα δικά τους παιδιά πάσχουν από υπερτροφία. Έχουν την απόλυτη κυριαρχία πάνω στις ζωές όλων όσων είχαν την ατυχία να γεννηθούν με σκούρο δέρμα. Μπορεί να θάβουν τα προϊόντα που πλεονάζουν για να κρατάνε υψηλά τις τιμές, αλλά ούτε λόγος να γίνετε στο να τα δώσουν στα παιδάκια της Αφρικής που πεθαίνουν κατά εκατοντάδες από ασιτία. Κοίτα τώρα τι με έπιασε εμένα ένα ραπανάκι και άρχισα πάλι να φυτρώνω εκεί που δεν με σπέρνουν, θα τους ανοίξω την όρεξη και μετά θα με ξεριζώσουν. Δεν λέω άλλα. Εύχομαι πάντως στους Αμερικάνους να μη πεθάνουν από υπερβολική δόση πλαστικού φαγητού, γιατί όλοι οι υπόλοιποι λαοί τρώνε ραπανάκια για την όρεξη…!

0 ΠΟΤΙΣANE:

Δημοσίευση σχολίου

 

ΡΑΠΑΝΑΚΙ Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template