ΤΟ ΠΗΡΑΜΕ ΠΑΤΡΙΩΤΗ

Κάποιοι (δεν θα αναφέρω ποιοι, για να μη τους εκθέσω, όχι τίποτα άλλο, άσε που δεν διαθέτω και μωσαϊκό), μου έδωσαν λέει ένα βραβείο φαντασίας. Αυτό που βλέπετε στην φωτό επάνω. Τι δεν το βλέπετε;

Πώς να το δείτε δηλαδή; Αφού είναι βραβείο φαντασίας. Το λέει η λέξη, ελληνικά μιλάμε, φ α ν τ α σ ι α ς. Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά (το παιδιά τρόπος του λέγειν), το κρέμασα σε περίοπτη θέση μέσα στον αγρό μου.

Άντε πάλι ρωτάνε που είναι. Είπαμε, είναι κρεμασμένο, αλλά δεν φαίνετε. Πάντως να είστε καλά και για την τιμή και για την ατιμία που κάνατε. Θα σας ευγνωμονώ για πάντα.

Βέβαια το όνειρο μου εμένα ήταν και είναι να πάρω κάποτε το βραβείο Πούλιντζερ αλλά μέχρι τώρα παίρνω το βραβείο του Μπούλο…Ντζερ., για αυτό τώρα με γεμίσατε χαρά που μου δώσατε τούτο το βραβείο (ευτυχώς δεν είναι της ανοιχτής παλάμης).

Από ότι φαίνετε πρέπει και εγώ με την σειρά μου να το δώσω σε άλλους πέντε (συμβολικός αριθμός που παραπέμπει σε ανοιχτή παλάμη, περίεργο). Ε, λοιπόν όχι, δεν το δίνω σε κανέναν άλλον, δικαίωμα μου δεν είναι; Στο κάτω–κάτω ένα βραβείο για να έχει αξία (να μην είναι σαν κάλπικη λύρα βρε αδερφέ), πρέπει να κυκλοφορεί μόνο σε ένα αντίτυπο και εδώ γέμισε ο τόπος.

Α. εγώ παραχαράκτης δεν γίνομαι, πάει και τελείωσε. Να είστε καλά και καλή σας μέρα. Μην αρχίσετε τώρα να χαϊδεύεται το βραβείο μου και μου το γεμίσετε δακτυλιές, έτσι;