17 Ιουνίου 2009

Η ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΘΗΛΥΚΟΥ ΚΑΙ Η ΠΑΡΘΕΝΙΑ


ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

Με λίγα λόγια, όποιος δεν τηρούσε τον νόμο του θεού τους —τον γεμάτο με ου— τότε όταν πέθαινε, θα κατέληγε στην μεριά του Διαβόλου και θα βασανίζονταν εκεί κάτω, μέσα στα πυρακτωμένα με λάδι ή μέταλλα καζάνια του. Για να δούμε όμως λίγο τα «ΟΥ» του θεού τους. Όχι μη φοβάστε, δεν πρόκειται να πάρω έναν–έναν τους νόμους, αρκεί μόνο να σας παραθέσω ένα, δύο από αυτούς και θα καταλάβετε αμέσως το μέγεθος της απάτης τους. Βλέπεις ήθελαν να προστατευθούν ακόμα και από τα ίδια τους τα παιδιά. Δεν ήθελαν να χάσουν την εξουσία τους, παρά μόνο μετά τον θάνατο τους. Να πχ ένας νόμος που προστάτευε τον εξουσιαστή πατέρα. «Τίμα τον πατέρα και την μητέρα σου ως εαυτόν». Τι βλέπουμε; Τα παιδιά δεν θα έπρεπε να επιβουλευτούν με κανέναν τρόπο τον θρόνο του πατέρα τους, παρά μόνο όταν αυτός πεθάνει. «Μην επιθυμήσεις την γυναίκα του πλησίον σου». Εκείνη όμως την εποχή —των νόμων του θεού— η πλησιέστερη γυναίκα δεν ήταν παρά αυτή του πατέρα, βλέπεις ο πατέρας νυμφεύονταν πολλές και όμορφες, αλλά και μικρές σε ηλικία γυναίκες, άρα τα παιδιά του δεν έπρεπε να επιθυμούν καμιά από αυτές. Αλλά υπήρχαν και νόμοι ήθελαν να δώσουν χαρά και σε ποιο φτωχές οικογένειες, ώστε αυτές να έχουν την ελπίδα ότι κάποτε θα πήγαιναν στον λεγόμενο παράδεισο. Να ένα παράδειγμα. «Μακάριοι οι φτωχοί ότι αυτοί…», θα πάνε και καλά στον παράδεισο. Άρα δημιουργούσαν την ελπίδα ότι καλύτερα που είσαι φτωχός μιας και όταν πεθάνεις θα πάς στον παράδεισο, ενώ εγώ, ο πλούσιος θα πάω στην κόλαση. Τι πετύχαιναν; Μα φυσικά αφαιρούσαν το αίσθημα της ζήλιας, της επιβουλής αν θέλετε.

Το κακό βέβαια είναι ότι όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να διαρκέσουν στο διηνεκές, άρα δημιουργείται πάντα η ανάγκη μιας νέας τάξης πραγμάτων. Έτσι όταν κατάλαβαν ότι ο πολύ «ΟΥ» θεός τους θα άρχιζε να χάνει την απόλυτη κυριαρχία του, τότε «κατέβασαν» τον γιο του. Φυσικά δεν θα ήταν δυνατόν να τον κάνουν και αυτόν αυστηρό όπως τον πατέρα του. Άρα; Ο ανταγωνιστής γιος, έπρεπε να είναι πράος, έπρεπε να γεννηθεί από φτωχιά μάνα. Αλλά επίσης δεν άντεχαν αυτή η μάνα να έχει κάνει έρωτα με κάποιον φτωχό, αυτό θα έκανε να χαθεί η δύναμη του πατέρα εντελώς, έτσι τον έβαλαν να γεννηθεί από φτωχιά μεν μάνα, αλλά που ήταν πιστή στον ισχυρό πατέρα, θεού. Έτσι έρχεται στον κόσμο ο πράος, καλοσυνάτος, υποστηριχτής των φτωχών, ο Ιησούς ο Ναζωραίος. Εδώ παρατηρούμε, ότι μετά μανίας ο Ιωσήφ δεν αναφέρετε παρά μόνο στην γέννηση του παιδιού και στον θάνατο του. Ακόμα και η μάνα δεν ακούγεται πουθενά, μόνο λίγο στο τέλος, αλλά την χρησιμοποιούν αργότερα για να μπορούν κάθε τόσο να υπενθυμίζουν στους φτωχούς ότι ο ήρωας τους, προέρχεται από φτωχή μάνα, αποφεύγοντας όμως επιμελώς να αναφερθούν στον πατέρα και ο μόνος λόγος είναι να μη χαθεί η αίγλη του δήθεν θεϊκού, τιμωρού πατέρα.

Φροντίζουν να τονίζουν κάθε τόσο την «Παρθενία» της μάνας του Ιησού, αλλά εάν είμαστε λίγο πιο σκεπτόμενοι άνθρωποι, τότε θα απορρίπταμε τα περί παρθενίας μιας και για να γεννήσει μια γυναίκα, ακόμα και αν λάβουμε υπ’ όψη μας, ότι συνέλαβε χωρίς την διείσδυση του ανδρικού οργάνου, τότε θα λέγαμε ότι όπως και να έχει από την στιγμή που γεννά, παύει να είναι παρθένα. Μπορεί να μην έχουμε «είσοδο», έχουμε όμως έξοδο, άρα παύει να υφίσταται παρθενικός ιμάντας.

Κι όμως μέχρι σήμερα, όταν αναφερόμαστε στην Παναγία (παράφραση του ονόματος Παν–Γαία), λέμε ότι και καλά είναι παρθένα, πράγμα που φυσικά δεν ισχύει, είναι φύση και θέση αδύνατον, αδιανόητο. Παρόλα αυτά τα τρομερά Παραμύθια κατάφεραν να επιβάλλουν την θρησκεία τους εδώ και 2000 χιλιάδες χρόνια. Αυτό φυσικά ήταν επόμενο, μιας και η νέα θρησκεία είχε επιβάλει τον Σκοταδισμό, αφού όποιος διανοούνταν να αμφισβητήσει όλα όσα επέβαλαν, τον έτρωγε το μαύρο σκοτάδι της Ιεράς Εξετάσεως. Για να έχουν δε συμμάχους τους ίδιους τους καταπιεσμένους τους, φρόντισαν να δημιουργήσουν ήρωες που προέρχονταν από τις τάξεις των καταπιεσμένων. Βέβαια είχαν φροντίσει εκ των προτέρων να κατασκευάσουν και έναν ακόμα κοινό εχθρό για τους πολλούς. Ο εχθρός δεν ήταν άλλος από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Έτσι ήταν πολύ πιο εύκολο να επιβάλλουν την θρησκεία τους.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ


3 ΠΟΤΙΣANE:

♥ Palirroia ♥ on 17 Ιουνίου 2009 στις 2:55 μ.μ. είπε...

ραπανάκι λοιπόν θα σε απογοητεύσω γιατί δεν διαβάζει μόνο το korinoskilo άλλα και εγώ.....
απλά δεν σχολιάζω γιατί με τρομοκράτησε το κείμενο που έχεις δεξιά και φοβαμαι μη πω καμιά κοτσάνα και βρεθώ σε άλλο αγρό....
οπότε διαβάζω σιωπηλά και σημειώνω απορίες
καλό απόγευμα να έχεις

ΡΑΠΑΝΑΚΙ on 17 Ιουνίου 2009 στις 9:28 μ.μ. είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ που με διαβάζεις και εσύ αγαπητή μου Παλίρροια, όπως ξέρω ότι με διαβάζει και ο φίλος μου ο Καφετζής. Μου δίνετε κουράγιο να συνεχίσω, όσο αντέχω (λόγο ζέστης). Θα χαρώ πολύ να μου εκφράσεις και τις απορίες σου όπως επίσης και τις αντιρρήσεις σου αν έχεις. Ο καλός διάλογος πάντοτε είναι εποικοδομητικός και φυσικά μέσα από έναν διάλογο πολλά πράγματα μπορούν να έρθουν στην επιφάνεια. Και φυσικά όλοι μας θα είμαστε κερδισμένοι.
Να είσαι καλά και καλό βράδυ να έχεις.

korinoskilo on 17 Ιουνίου 2009 στις 10:12 μ.μ. είπε...

η αποψη του οτι ο ιωσηφ και η μαρια δεν ηταν φτωχοι τι σου λεει?
διοτι ο ιωσηφ ηταν την εποχη εκεινη μαστορας (ελ. επαγγελματιας) οταν οι περισσοτεροι ηταν σκλαβοι και εργατες....
γι αυτο και η μορφωση του ιησου ... και η εξαφανιση του τα χρονια της εφηβιας που δεν αναφεροντε πουθενα

καλο βραδυ

Δημοσίευση σχολίου

 

ΡΑΠΑΝΑΚΙ Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template