ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΟΛΟΣ

ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

Εάν εξετάσουμε την ζωή και τα κατορθώματα του Μ. Αλέξανδρου, θα δούμε ότι αυτός ήταν ο αντικαταστάτης του θεϊκού Απόλλωνα, αλλά και ο Χριστός ήταν ο αντικαταστάτης του Μ. Αλεξάνδρου. Θα βρούμε πολλά κοινά σημεία ανάμεσα στον Μ. Αλέξανδρο και στον Χριστό. Νομίζετε ότι είναι τυχαίο ότι ο Μ. Αλέξανδρος σε μικρή ηλικία άρχισε να λαμβάνει μαθήματα από έναν μεγάλο δάσκαλο; Ναι φίλοι μου, ο Μ. Αλέξανδρος έφυγε από την πατρίδα του ή από το βασίλειο του, χάθηκε, στο σπήλαιο που μαθήτεψε, δάσκαλος ήταν ο Αριστοτέλης, αλλά και ο Χριστός διδάχτηκε την ηγετική τέχνη, μιας και για αρκετά χρόνια και δη τα παιδικά του δεν αναφέρονται πουθενά. Εκείνο όμως που είναι άξιο προσοχής, είναι ότι και οι δύο (ο Μ. Αλέξανδρος και ο Χριστός) πέθαναν σχεδόν στην ίδια ηλικία. Και οι δύο πάντως είχαν την ανάληψη τους.

Πράγματι και ο Μ. Αλέξανδρος όταν πέθανε, αλλά και ο Χριστός, λένε ότι τους είδαν να ανέρχονται στους ουρανούς. Γιατί; Ποιο το νόημα; Δεν ξέρω, θα μπορούσαμε να πούμε ότι απλά αυτοί που επεξεργάστηκαν το σχέδιο αυτό, δεν διέθεταν καμιά φαντασία. Εκείνο πάντως που μπορούμε σίγουρα να πούμε είναι, ότι κάθε τι που συμβαίνει έχει την ίδια και μόνο κατάληξη. Όλα γίνονται για να εξασφαλίσουν τους «λίγους» και τις περιουσίες τους, αλλά και την επιβολή τους πάνω στους πολλούς.

Θα μπορούσα να σας παραθέσω πολλές αμφισβητήσεις πάνω στο θέμα που λέγετε θρησκεία, αλλά όπως είπα και πριν, δεν υπάρχει κανένας λόγος να εξετάσω σ’ αυτό το βιβλίο όλες τις πτυχές της θρησκείας. Πρέπει όμως να ψάξω μόνο ένα ή δύο παραδείγματα, για να σας κάνω να ψάξετε και μόνοι σας όλα όσα βρήκα εγώ. Για να δούμε λοιπόν.

Στην αρχή της εμφάνισης της μονοθεϊστικής θρησκείας, εφηύραν έναν σκληροτράχηλο θεό, που όμως είχε εχθρούς. Ποιους είχε εχθρούς; Μα φυσικά κάποιους επαναστατημένους αγγέλους. Αρχηγός των «επαναστατών» ο Διάβολος. Που φυσικά εάν κανείς εξετάσει τους συμβολισμούς, τότε είναι προφανές ότι ο Θεός τους συμβόλιζε αυτούς τους ίδιους στον αιώνιο αγώνα τους κατά της μάζας, που στην προκειμένη περίπτωση αντιπροσωπεύετε από τον Διάβολο. Τι κάνει ο Θεός τους; Απλά επιβάλετε, νικάει, κατατροπώνει τον Διάβολο, εχθρό. Αυτό θέλει να δείξει ότι, κάθε επαναστατική διάθεση που τυχόν είχαν κάποιοι εναντίον των «ολίγων», έπρεπε να εκλείψει μιας και η δύναμη βρίσκετε σ’ αυτούς. Για να πάμε πάλι πίσω στην Μυθολογία. Τι έκανε ο Δίας; Κατατρόπωσε και αυτός τους εχθρούς του, άρα και ο νέος Θεός έπρεπε να έχει κατατροπωμένους από αυτών εχθρούς, έτσι αποκτά δύναμη.

Στα μάτια των απλών ανθρώπων δείχνει πανίσχυρος, δεν είναι ευάλωτος, άρα είναι και ανίκητος. Οι λαοί πρέπει να καταλάβουν ότι αν πάνε να τα βάλουν με τα συμφέροντα των «ολίγων» (ολιγαρχία), τότε θα έχουν την ίδια τύχη με τον Διάβολο και τους ακόλουθους του. Βέβαια δεν αρκούνται μόνο στην συμβολική νίκη του θεού τους. Βάζουν τον Διάβολο να φαίνετε το ίδιο ή σχεδόν το ίδιο ισχυρός με τον Θεό τους. Αλλά με μια και μόνη διαφορά. Ο «εχθρός» του θεού τους είναι βασιλιάς του κάτω κόσμου, του κόσμου που πρέπει να φαίνετε στα μάτια της μάζας σαν σκοτεινός, γεμάτος πόνο, φωτιές, βασανιστήρια. Κι όμως αν εξετάσει κανείς λίγο πιο βαθιά το θέμα, τότε θα αναρωτηθεί τα εξής. Αφού ο λεγόμενος Διάβολος, θέλει οπαδούς —όπως και ο θεός τους— τότε γιατί πρέπει αυτούς τους οπαδούς να τους βασανίζει όταν κατεβαίνουν στο βασίλειο του; Λένε τάχα ότι βασανίζονται διότι κατά την διάρκεια της ζωής τους υπήρξαν κακοί και ακολουθούσαν τις εντολές του Διαβόλου. Επαναλαμβάνω και πάλι. Αφού λοιπόν υπάρχουν και καλά δύο στρατόπεδα, αυτό του θεού και αυτό του διαβόλου, τότε γιατί αυτοί που ακολουθούν τον λόγο του θεού περνάνε καλά, ενώ αντίθετα αυτοί που ακολουθούν τον λόγο του Διαβόλου περνάνε άσχημα;

Είναι δυνατόν, εφόσον υπάρχουν δύο βασίλεια, δύο εξουσίες, που και οι δύο ζητούν οπαδούς, γιατί η μια εξουσία να βασανίζει τους οπαδούς της και η άλλη δήθεν όχι; Κανονικά λοιπόν όποιον λόγο και αν ακολουθούσαμε θα έπρεπε να περνάμε καλά, μιας και ο μεν αλλά και ο δε χρειάζεται οπαδούς. Αυτή η περίπτωση μου θυμίζει —έμενα τουλάχιστον— το στρίψιμο του νομίσματος που λέει: «… γράμματα χάνεις, κορώνα κερδίζω…» και στις δύο περιπτώσεις ο νικητής είναι ένας, γιατί πουθενά δεν αναφέρεται το κέρδος του άλλου. Ίσως αυτό θέλανε να δείξουν οι εμπνευστές της μονοθεϊστικής θρησκείας.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ