19 Ιουνίου 2009

ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ


ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

Βλέπουμε λοιπόν. Ότι όλες οι θρησκείες είχαν ένα κοινό σημείο αναφοράς αλλά και ένα κοινό στόχο. Άλλα έλεγαν οι νόμοι τους, άλλα έπρατταν και για άλλα μιλούσαν. Αυτό γίνονταν για να μπορέσουν να «μπερδέψουν» τις μάζες, ώστε αυτές να μη μπορούν να καταλάβουν τίποτα από όσα διαδραματίζονταν γύρω τους, δήθεν για το δικό τους καλό. Αν κανείς σήμερα θέση το ερώτημα, εάν ο Χριστός ή Ιησούς (ακόμα και στο όνομα υπάρχει μπέρδεμα) ήταν υπαρκτό πρόσωπο, κανείς δεν θα μπορέσει να δώσει σίγουρη απάντηση.

Εδώ που τα λέμε, ακόμα και η σύλληψη του Χριστού ή Ιησού ή Ναζωραίου ή Θεανθρώπου ή Μεσσία —μόνο εγκληματίες έχουν τόσα ονόματα— έχει πολλά κενά. Γιατί πχ θα έπρεπε να συλληφθεί με τον τρόπο που έγινε η σύλληψη του; Γιατί ο Ιούδας έπρεπε να τον φιλήσει για να μπορέσουν οι Ρωμαίοι να τον συλλάβουν; Αφού —από ότι μας λένε— ο Ιησούς όταν δίδασκε ή τέλος πάντων έβγαζε λόγους, δεν το έκανε μυστικά, μιλούσε σε ανοιχτές συγκεντρώσεις, άρα ήταν γνωστός, προς τι λοιπόν όλοι εκείνη η διαδικασία; Είναι απλό, έπρεπε να υπάρχει ο θύτης και το θύμα, κάποιος έπρεπε να είναι ο προδότης και κάποιος ο προδομένος.

Αν κανείς αναλογιστεί πόσα κενά σημεία υπάρχουν στο οικοδόμημα που λέγετε θρησκεία, τότε θα καταλάβει όλη την σκευωρία που όμως κατάφερε να κρατηθεί εδώ και 2000 χιλιάδες χρόνια. Ακόμα και στη σταύρωση, μαρτύριο του θανάτου, έδωσαν ή μοίρασαν κάποιους ρόλους που έπρεπε να παιχτούν με πολύ πειστικότητα, έπρεπε δηλαδή να δώσουν την ελπίδα στους πολλούς ότι μπορεί κάποτε να πάνε στον παράδεισο. Όπως πχ ο ληστής που εκθείασε τις αρετές του πρωταγωνιστή Ιησού, αυτός λοιπόν θα πήγαινε στον παράδεισο μιας και φρόντισε να είναι «γλείφτης». Γιατί; Μα φυσικά αν κάποιος αναρωτιόταν «μα αφού ο τάδε ή ο δείνα πλούσιος έκανε τόσα πολλά κακά και ενάντια στην διδασκαλία του Χριστού, τότε γιατί συγχωρείται από τους ιερείς;», ε τότε η απάντηση θα ήταν προφανής. Ο ιερέας δεν θα είχε να κάνει τίποτα άλλο από το να επικαλεστεί τα λόγια του Μεσσία πάνω στον σταυρό, λέγοντας «… μα όλοι έχουν αυτό το δικαίωμα, εφόσον μετανόησε, όπως ο ληστής πάνω στον σταυρό». Βλέπουμε λοιπόν ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη. Άλλωστε από τότε που βγήκε η «συγνώμη», χάθηκε η ηθική…!

Φαντασθείτε ότι ο Μ. Κωνσταντίνος (αλήθεια πόσο εύκολα μπαίνει το «Μ» εμπρός από κάποιο όνομα δήθεν μεγάλου), πήρε τον τίτλο του Αγίου, παρόλο ότι σκότωσε σχεδόν την μισή του οικογένεια, αλλά και όλους όσους του φαίνονταν ότι σχεδίαζαν την ανατροπή του από τον θρόνο. Όλα έγιναν κάτω από την εποπτεία των ιερατείων, για την αλλαγή μιας ολόκληρης εποχής. Φυσικά ένα σημείο που έπρεπε να προσεχθεί περισσότερο από τους εμπνευστές της νέας τάξης, ήταν και η δημιουργία του αντίπαλου δέους. Ποιο ήταν αυτό το αντίπαλο δέος; Η Μωαμεθανική θρησκεία ή το Ισλάμ. Βλέπετε σε κάθε χρονική στιγμή θα πρέπει να υπάρχει ένας εικονικός εχθρός, ώστε οι μάζες να μπορούν να ρίχνουν τα βάρη η μια στην άλλη. Παραδείγματος χάρη, ο Χριστιανός θα μπορούσε να ρίξει την ευθύνη της φτώχιας, κακής διαβίωσης του στον Ισλαμιστή, Μωαμεθανό και φυσικά το αντίστροφο. Εκείνο πάντως που δεν συμφέρει κατ’ ουδέν τρόπο στους «λίγους», είναι η πραγματική ένωση των μαζών, για αυτό φροντίζουν πάντα να υπάρχει κάποιος εικονικός ή πραγματικός εχθρός.

Σε τούτο το κεφάλαιο προσπάθησα να σας δώσω μια μικρή ιδέα για να καταλάβετε τον ρόλο της θρησκείας πάνω στις μάζες. Ίσως βέβαια θα παραστεί η ανάγκη να επανέλθω στις θρησκείες στα πιο κάτω κεφάλαια που θα ακολουθήσουν μιας και η θρησκεία είναι από τους βασικούς μοχλούς, εργαλεία των «ολίγων». Ξέρω ότι θα προκαλέσω την οργή πολλών με αυτά που έγραψα περί θρησκειών, μη σας πω όλων. Αλλά αυτό δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα μιας και από την αρχή ήξερα ότι όταν πάει κάποιος να γκρεμίσει ένα τόσο παχύ τοίχος με σφυρί και μάλιστα μικρό, θα είναι πάρα πολύ δύσκολο και θα χρειαστεί χιλιάδες χρόνια. Παρ’ όλα αυτά όμως κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή, έστω και με πενιχρά εργαλεία. Άλλωστε τα συμφέροντα που προκύπτουν από τις θρησκείες είναι πολλά και αφορούν πολλούς…!

ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ



1 ΠΟΤΙΣANE:

korinoskilo on 20 Ιουνίου 2009 στις 2:29 π.μ. είπε...

καμμια οργη ..... που την ειδες την οργη ?!!!

μερσι πολυ για ολες τις πληροφοριες :))))


καλο βραδυ

Δημοσίευση σχολίου

 

ΡΑΠΑΝΑΚΙ Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template