21 Ιουνίου 2009

ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ


Στο κεφάλαιο που ακολουθεί θα γίνει λόγος ή μάλλον υπόθεση για το τι θα συνέβαινε εάν οι μάζες σταματούσαν να πιστεύουν στους θεούς ή στον θεό ή όποιο άλλο όνομα θέλετε να δώσετε στην όποια ανώτερη δύναμη πιστεύετε ότι υπάρχει. Είναι δύσκολο να φαντασθεί ο ανθρώπινος νους το τι μεγάλη καταστροφή θα επακολουθούσε, όχι για τις μάζες, όχι. Η καταστροφή θα είχε αντίκτυπο μόνο στους «λίγους» και ξέρετε γιατί; Χμ… δεν είναι εύκολο να δώσω μια μονολεκτική απάντηση, θα πρέπει να αναλύσω τους λόγους σε βάθος. Το κακό είναι ότι δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω. Βλέπετε το θέμα που πάω να ανοίξω τώρα, αυτή την δεδομένη στιγμή είναι πολύ–πολύ δύσκολο, γιατί σε κάθε λέξη καραδοκεί ο κίνδυνος της νοητικής παγίδας. Άλλωστε δεν ξέρω από πια θρησκεία να ξεκινήσω. Πάντως πρέπει να πω ότι η πιο καταναλωτική θρησκεία είναι η Χριστιανική μαζί με όλα της τα παρακλάδια, όποια και αν είναι αυτά. Είναι από τις πιο εσχατολογίες θρησκείες και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, άλλωστε όπως είπαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, ο Χριστιανισμός αλλά και ο Μωαμεθανισμός στηρίζονται στην ελπίδα των μαζών, ότι η ζωή τους θα γίνει καλύτερη μόλις αφήσουν πίσω τους τούτη την ζωή.

Τελικά το αποφάσισα, θα ασχοληθώ με την εικονική, υποθετική κατάρρευση της Χριστιανικής θρησκείας μιας και είναι η πιο κοντινή σε μένα. Για να δούμε λοιπόν τι θα μπορούσε να συμβεί εάν… Καταργηθούν οι ονομαστικές εορτές. Και για να ξεκινήσω θεώρησα καλό να κάνω την αρχή από την εορτή του Χριστού. Για να προσπαθήσουμε να φαντασθούμε ότι και καλά οι μάζες ξυπνάνε ξαφνικά από τον 2009 χιλιάδων ετών λήθαργο τους και σταματάνε να συμπράττουν στην εορτή των Χριστουγέννων. Φοβάμαι ότι θα ακολουθήσει χάος, έρεβος. Είμαι όμως υποχρεωμένος να κάνω μια εις βάθος ανάλυση σ’ αυτό που λέω.

Για να δούμε τι συμβαίνει λίγο πριν από την εορτή αυτή. Οι πλούσιοι, δίνουν στις μάζες μερικά παραπάνω χρήματα που τα ονομάζουν Δώρο Χριστουγέννων. Εμείς από την πλευρά μας (οι μάζες) το θεωρούμε σαν μια πολύ καλή χειρονομία των αφεντικών μας απέναντι μας. Κι όμως αυτό γίνετε με ένα και μόνο σκοπό. Ποιος είναι αυτός; Μας δίνουν μερικά ψίχουλα από το πλούσιο φαγητό τους, που στην ουσία εμείς παράγουμε, για να πάμε όμως εμείς οι ίδιοι να τους το επιστρέψουμε μαζί με τον μισθό μας, αγοράζοντας διάφορα δήθεν δώρα ενόψει της μεγάλης γιορτής. Αν λοιπόν δεν κάναμε κάτι τέτοιο, το εμπόριο θα σταματούσε, ο πακτωλός των χρημάτων θα σταματούσε απότομα να εισρέει στις τσέπες των «λίγων», δεν μιλάω για τους μικρομεσαίους, όχι αυτοί συνήθως είναι οι μεταπράτες των «μεγάλων», άλλωστε οι λεγόμενοι μεγάλοι δεν ασχολούνται με το μικρό εμπόριο, αυτοί παράγουν και πωλούν τις πρώτες ύλες.

Νομίζετε ότι είναι τυχαίο το γεγονός που όλα τα ή σχεδόν όλα τα χριστιανικά ονόματα εορτάζονται κοντά στην μεγάλη εορτή; Όχι φίλοι μου, δεν είναι καθόλου τυχαίο, απλά προετοιμάζουν το έδαφος για τα ασύστολα κέρδη τους. Όλα όσα μας έδωσαν —αυτά τα λίγα— όλο τον υπόλοιπο χρόνο θέλουν να μας τα πάρουν σε μερικές μόνο μέρες. Γιατί να είσθε σίγουροι ότι εκείνες τις ημέρες ξοδεύετε πολλά περισσότερα από ότι εισπράξατε στην δεδομένη εκείνη στιγμή.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ



1 ΠΟΤΙΣANE:

korinoskilo on 21 Ιουνίου 2009 στις 5:26 μ.μ. είπε...

ουυυυυυ καλα να εισαι οτι ειναι περισσοτερα..... αν και εχει χρονια που τα κοψαμε αυτα .... ή μας τα κοψαν .. οπως θες παρτω :))))


καλο απογευμα :)

Δημοσίευση σχολίου

 

ΡΑΠΑΝΑΚΙ Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template