ΔΩΣΕ ΘΕΑΜΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ (ΜΕΡΟΣ 3ο)

ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

Έτσι μέχρι σήμερα η θρησκεία έπαιζε τον μεγαλύτερο ρόλο και ήταν το όργανο των «λίγων», τώρα όμως το όργανο τους απέκτησε αμεσότητα, μπαίνει πολύ πιο εύκολα στα σπίτια μας, μας κάνει να αλλάζουμε απόψεις, επίσης μπορεί να μας περάσει (η τηλεόραση και η άνθρωποι της) όποια ιδέα θέλει. Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να καθίσουμε αναπαυτικά στον καναπέ, να αφήσουμε το μυαλό μας ελεύθερο να δεχθεί ότι εκείνοι θέλουν.

Κάθε τόσο κόπτονται δήθεν για τα παιδιά, την παιδική πορνεία, αλλά είναι οι ίδιοι εκείνοι που προβάλουν την παιδική πορνεία. Πώς; Θα σας απαντήσω αμέσως. Υπάρχουν πρωινές εκπομπές που κάθε τόσο παρουσιάζουν παιδικά ρούχα, χρησιμοποιούν μικρά παιδιά, πολλές φορές ίσως χωρίς την θέληση των ίδιων τον παιδιών, παρά μόνο την άδεια των γονιών τους, που και εκείνοι με την σειρά τους τα εκδίδουν αφού τα ίδια δεν μπορούν να έχουν ούτε άποψη, αλλά ούτε και γνώμη. Άρα λοιπόν την στιγμή που παρουσιάζουν τα γυμνά σχεδόν παιδάκια στην τηλεόραση δήθεν ότι προβάλουν νυχτικά ή εσώρουχα, αυτό δεν είναι παιδική πορνεία. Ή μήπως επειδή υπάρχει τηλεοπτικός σκηνοθέτης —συνήθως επώνυμος— είναι υψηλή τέχνη; Και οι γονείς; Σε τι αποσκοπούν; Εκτός από τα χρήματα, θέλουν να ικανοποιήσουν την μισαλλοδοξία τους, επειδή ξέρουν καλά ότι όταν τα παιδάκια τους θα γίνουν διάσημα, τότε και αυτοί θα απολαμβάνουν την διασημότητα, στο σχολείο των παιδιών αλλά και παντού όπου χρειάζεται. Μπορούν και εμπιστεύονται τα «μπουμπούκια τους στα «βρώμικα» χέρια του κάθε τύπου που ανήκει στο star system λες και είναι θεός. Και το παιδί; Κανείς δεν ρωτάει το παιδί τι θέλει και τι δεν θέλει να υποστεί. Το βάζουν να αλλάξει μέχρι και τρία ή τέσσερα χτενίσματα, να αλλάξει ρούχα, να περπατήσει κατά πώς θέλουν εκείνοι, να φορέσει τακούνια, να εμφανισθεί με τα εσώρουχα και ότι άλλο μπορεί να βιάσει την ψυχική του ισορροπία.

Αν όμως τους πεις για όλα αυτά, τότε η απάντηση που θα σου δώσουν είναι απλά στερεότυπη. «… μα τι λέτε τώρα, ίσα–ίσα το παιδάκι περνάει μια χαρά, του αρέσει αυτό που κάνει». Η απάντηση όμως είναι μια. Εσείς κόπτεστε ότι το παιδί δεν έχει γνώμη κατά την πράξη της παιδεραστίας ή της φωτογράφησης του από κάποιον ειδεχθή παιδεραστή, τότε γιατί όταν κάνετε επάνω του όλα όσα κάνετε εσείς, όλα είναι με την σύμφωνη γνώμη του παιδιού; Και πάλι όμως θα μου απαντήσετε. «… μα το παιδάκι έρχεται σε μας με τους γονείς του…». Ναι πράγματι και αυτό είναι χειρότερο απ’ όλα. Όταν ο ίδιος ο γονιός κάνει πλύση εγκεφάλου στο παιδί του πριν το φέρει σε σας, το παιδί δεν μπορεί να καταλάβει ότι αυτό μπορεί να του αποβεί μοιραίο στην περαιτέρω ζωή του. Με λίγα λόγια; Δεν έχει γνώμη κύριοι και εγώ θα εξακολουθήσω να σας λέω παιδεραστές. Να ξέρετε δε ότι όταν παρουσιάζετε τα παιδία, έτσι όπως τα παρουσιάζετε στην τηλεόραση, αυτό εγώ το λέω «Η χαρά του παιδεραστή». Να λοιπόν τι μπορεί να προσφέρει η τηλεόραση, στην περίπτωση αυτή υψηλής ποιότητας πορνεία. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Κατηγορώ δε τους γονείς αυτούς ως τους χειρότερους μαστροπούς ανηλίκων.

Μη ξεχνάμε ότι τα παιδιά μας πλέον στερούνται κάθε φαντασία. Ακόμα και αυτό είναι μέρος του σχεδίου. Θέλουν ανθρώπους που να μη μπορούν να σκέφτονται, το καταφέρνουν μέσο, πάλι της τηλεόρασης. Η τηλεόραση, ιδίως από τότε που ιδιωτικοποιήθηκε, προβάλει συνέχεια πράγματα —δήθεν— που θα πρέπει τα παιδιά να κάνουν. Όπως να ασχολούνται με τον αθλητισμό, μπαλέτο, πιάνο, αγγλικά, γαλλικά, κολύμβηση, ιππασία κλπ, κλπ. Κι όμως έτσι κανένα παιδί δεν έχει ελεύθερο χρόνο να παίξει, να μπει με την φαντασία του σε ένα δικό του μοναδικό, παραμυθένιο κόσμο. Όλα πρέπει να του τα δίνουν έτοιμα, να του εξουδετερώσουν τις σκέψεις και στο τέλος να το καταντήσουν έναν άνθρωπο που θα του είναι αδύνατον, αργότερα, να μπορεί να πάρει δικές του αποφάσεις. Θα έχουν ανθρώπους που θα περιμένουν πάντα οδηγίες από το σύστημα. Θα δέχονται χωρίς καμία βούληση ότι θα τους προστάζει το σύστημα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ