ΔΩΣΕ ΘΕΑΜΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ (ΜΕΡΟΣ 4ο) ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ

Ξέρω, ξέρω ότι κάποιοι από σας, θα έχουν αγανακτήσει με αυτά που διαβάζουν και θα λένε: «… τι στο καλό μας λες; Μα είναι δυνατόν να μη πηγαίνει το παιδί σε μαθήματα γυμναστικής και όλα τα άλλα που μας είπες; Θα ήταν δηλαδή καλύτερα να παίζουν χαζά παιχνίδια τα μικρά και οι έφηβοι να πηγαίνουν σε καφετέριες;». Όχι φίλοι μου, δεν λέω ότι δεν πρέπει να ασχολούνται, με όλα αυτά. Λέω απλά ότι θα πρέπει να ασχολούνται με αυτό που τους αρέσει. Μη βιαστείτε να απαντήσετε ότι: «όλα τους αρέσουν, αφού μας το ζητούν…», ξέρετε φίλοι μου; Όταν είμαστε και εμείς παιδία κάποτε, όταν μας ρωτούσαν, «… τι θέλετε να γίνετε όταν μεγαλώσετε;». Λέγαμε, άλλοι γιατροί, άλλοι δάσκαλοι, άλλοι αστροναύτες κλπ, κλπ. Κι όμως δεν μας έπαιρνε κανείς από το χέρι να μας βάλει ξαφνικά στο πανεπιστήμιο για να γίνουμε γιατροί επειδή το θέλαμε, ούτε μας πήγαινε κανείς στην NASA για να γίνουμε αστροναύτες. Μας άφηναν όμως να παίζουμε τους γιατρούς με την φαντασία μας, να πετάμε στα άστρα, να γινόμαστε δάσκαλοι κλπ, κλπ. Όλα αυτά όμως τα κάναμε με την φαντασία μας, τώρα όμως τα υποχρεώνουμε να κάνουν πράξη κάθε τους φαντασίωση. Πρέπει να ξέρετε ότι όλα όσα βάζουμε να κάνουν τα παιδιά μας είναι προς δική μας τέρψη. Γιατί; Μα γιατί μας έχουν κάνει να επιζητούμε παντού, σε κάθε φάση της ζωής μας, το θέαμα.

Έτσι λοιπόν οι «λίγοι» εξυφαίνουν τα τρομερά τους σχέδια, προσφέροντας μας όλο και περισσότερο θέαμα, από την τηλεόραση, μέχρι τα σταθερά και κινητά τηλέφωνα. Μας μαθαίνουν ότι μόνο ότι βλέπουμε, είναι ορατό, είναι το πιο καλό απ’ όλα. Στην Αμερική έχουν φθάσει σε σημείο να αφαιρέσουν από τα παιδιά τα βιβλία, βλέπεις το διάβασμα κάνει το μυαλό μας να βρίσκετε σε εγρήγορση. Αντιθέτως η εικόνα δεν θέλει σκέψη, είναι αυτό που βλέπουμε, άρα θεωρούμε ότι δεν χρειάζεται ανάλυση.

Ακόμα και τον πόλεμο τον έχουν μετατρέψει σαν ένα διασκεδαστικό θέαμα προς τέρψη των οφθαλμών των μαζών. Έτσι κι αλλιώς κανείς από αυτούς δεν χάνει την ζωή του. Οι μόνοι που χάνουν την ζωή τους είναι κάποιοι από την μάζα, άσε που έτσι μπορούν να κρατούν μια μικρή ισορροπία στην περαιτέρω αύξηση του πληθυσμού. Παρ’ όλα αυτά κάποτε οι θρησκείες τους, μας έλεγαν ότι πρέπει, είναι υποχρέωση κάθε πιστού, να κάνει όσα περισσότερα παιδιά γίνετε. Αυτό φυσικά τους βόλευε, διότι τότε δεν είχαν στην διάθεση τους αρκετά εργατικά χέρια ώστε να τους υπηρετούν. Τώρα έχουν αρκετά, αυτό τους δημιουργεί ένα μικρό πρόβλημα, επειδή τα παραπάνω χέρια μπορεί να είναι χρήσιμα μεν αλλά θέλουν και ένα μερίδιο από την τροφή τους και την τροφή των ίδιων των παιδιών τους.

Το θέμα με το θέαμα, που μας το προσφέρουν αφειδώς, δεν είναι δυνατόν να τελειώσει έτσι απλά και με ανάλυση εντός ενός μικρού κεφαλαίου. Μπορεί μέσα στο κεφάλαιο να ανέλυσα και ένα μικρό μέρος του ρόλου που παίζει η τηλεόραση, αλλά να είστε σίγουροι ότι έχω ακόμα πολλά να πω για το «κουτί», μιας και χρήζει αρκετής ανάλυσης. Με το θέαμα πάντως δεν τελειώσαμε, θα το συναντήσουμε και σε παρακάτω κεφάλαιο.