ΜΑΛΛΟΝ ΑΔΙΚΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ

Σήμερα θα ασχοληθώ με κάτι ελαφρύ. Δεν μου πέφτει βέβαια λόγος, αλλά επειδή έχω μάθει στην ζωή μου να είμαι δίκαιο λαχανικό και λέω το πορτοκάλι, πορτοκάλι και το πλυντήριο, πλυντήριο, θα μιλήσω για κάποιο blog που τυγχάνει μάλιστα να είναι άσπονδος φίλος του δικού μου blog.

Εδώ και αρκετό καιρό βλέπω να βάλετε —πάντοτε μεταξύ αστείου και σοβαρού, αν και αυτά τα δήθεν αστεία και σοβαρά είναι που καρφώνουν τον άλλον— από πολλούς που δήθεν διαβάζουν αυτά που γράφει.

Τέλος πάντων, παρατήρησα λοιπόν ότι μιλώντας για τον blogger, τον αποκαλούν στριφνό, κακό κλπ, κλπ. Μπήκα λοιπόν στον πειρασμό να διαβάσω σχεδόν όλες τις αναρτήσεις του. Πουθενά μα πουθενά δεν βρήκα να βγάζει κακία και σε κανέναν.

Τώρα θα μου πεις υπήρχαν ορισμένες αναρτήσεις που έκανε πλάκα, όπως άλλωστε έκανε ο άνθρωπος πλάκα και σε εμένα, αλλά πουθενά δεν βρήκα να υπάρχει η παραμικρή δόση κακίας. Το ότι μπορεί κάποιος να διαφωνήσει μαζί του σε κάποια πράγματα και να υπάρχει μια αντιπαράθεση, αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι κάποιος είναι υποχρεωμένος να συμφωνεί σε όλα μαζί μας ή εμείς με εκείνον.

Θα μπορούσα να πω σε πιο blog αναφέρομαι, αλλά δεν θα το κάνω, μιας και δεν έχω τούτο το δικαίωμα, εφόσον ο άνθρωπος δεν με έχει ορίσει και συνήγορο του. Φυσικά κάποιοι από εσάς ίσως έχετε καταλάβει για ποιο μιλάω, αλλά μπορεί και όχι. Δεν έχει καμιά σημασία.

Πάντως, εγώ σαν λαχανικό που είμαι και χωρίς καθόλου μυαλό (είπαμε λαχανικό), πουθενά δεν μπόρεσα να βρω κάτι που να μπορεί να με κάνει να πιστέψω ότι υπάρχει κακία. Αντιθέτως μάλιστα, βρήκα πάρα πολλά στοιχεία που με κάνουν να πιστεύω ότι ο συγκεκριμένως Blogger είναι πολύ καλός άνθρωπος.

Μάλιστα αν ψυχαναλύσει κανείς αυτά που γράφει, είναι από τους ανθρώπους που λυπάται με την λύπη του άλλου και προσπαθεί να προσφέρει την βοήθεια του. Τώρα θα μου πεις, η αχαριστία στον άνθρωπο είναι αρχέγονο συναίσθημα που λίγοι κατάφεραν να το τιθασεύσουν.

Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι όσοι είναι συναισθηματικοί, όσοι είναι ψυχοπονιάρηδες κλπ, κλπ, ποτέ δεν εκτιμήθηκαν και από κανέναν, γιατί απλά αυτούς τους ανθρώπους τους έχουν πάντοτε οι βοηθούμενοι από αυτούς σαν δεδομένα. Είναι κάτι σαν τα σκυλιά, που αν ο κλέφτης δει ότι μπαίνοντας στον χώρο τους, δεν του επιτέθηκαν, τότε αρχίζει και τα κλωτσάει.

Αυτά και γιατί απλά δεν μου αρέσει η αδικία. Καλά θα κάνουν λοιπόν όσοι κατηγορούν τον blogger αυτόν, να επανεξετάσουν τις αναρτήσεις που έχει κάνει μέχρι τώρα και αν δεν είναι τόσο εγωιστές, ίσως αναθεωρήσουν τις απόψεις τους.

Σας ξεκαθαρίζω και πάλι, ότι ούτε τον γνωρίζω, ούτε με γνωρίζει, αλλά μου είναι αδύνατον να μη πω κάτι όταν κάποιος που έχει ανταλλάξει μερικές κουβέντες μαζί μου, έστω και μέσα από τα σχόλια και μου έκανε ή του έκανα πλάκα, όταν βλέπω να δέχεται συνεχείς επιθέσεις και μάλιστα χωρίς καμιά αιτία ή αφορμή.

Επίσης κάτι τελευταίο. Το αν είναι ή όχι ευγενείς ένας άνθρωπος, επειδή δεν λέει καληνύχτα ή καλημέρα μέσα από τις αναρτήσεις του εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω. Άλλωστε από ότι είδα πάντοτε απαντούσε σε όλα τα σχόλια (εγώ το κάνω σπάνια). Δεν ξέρω αλλά δεν βλέπω συχνά κάποιους από εμάς να ξεκινάνε με την φράση «Καλημέρα σας, σήμερα θα σας μιλήσω για…», κλπ, κλπ.

Λοιπόν εγώ ούτε πονόψυχος είμαι, ούτε και ευγενικός και φυσικά δεν θα κλείσω με καλή νύχτα. Θα κλείσω όμως με την λέξη «ΑΥΤΑ» και πάνω απ’ όλα, να μάθουμε όλοι μας να εκτιμάμε και να ξεχωρίζουμε το καλό από το κακό και βέβαια να διαβάζουμε ποιο προσεχτικά τα κείμενα των άλλων…! Το έχω δηλώσει άλλωστε, δεν με ενδιαφέρουν τα κλικ στην σελίδα μου, δεν ανέχομαι όμως με τίποτα το άδικο…!