Πάει και αυτό. Όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, δεν έγινε τίποτα. Διάβαζα σε πολλά blog ότι ντε και καλά η χθεσινή ημέρα θα ήταν η τελευταία που θα ήταν πρωθυπουργός ο Γιώργος, ότι οι Έλληνες θα τον ανάγκαζαν να μπει στο ελικόπτερο και να φύγει. Κι όμως δεν συνέβη (όπως το περίμενα), τίποτα απ' όλα αυτά.
Αντιθέτως μάλιστα, ανέβηκε στο βήμα περιχαρείς και άρχισε να λέει τα γνωστά του. Από κάτω φυσικά οι γνωστοί που τρώνε με κάθε κυβέρνηση, χειροκροτούσαν, έξω μερικές εκατοντάδες χτυπιόνταν με τους γνωστούς πραιτοριανούς. Φυσικά όλοι αυτοί δεν ήταν εργαζόμενοι που αγωνίζονταν για τα εργασιακά δικαιώματα τους. Όχι οι περισσότεροι ήταν φίλαθλοι που αγωνιζόταν για την ομάδα τους. Γιατί απλά οι εργαζόμενοι καθόταν το πρωί στις παραλίες, μαζί με τους δημόσιους υπαλλήλους και τους άνεργους και το βράδυ στρώθηκαν στους καναπέδες τους περιμένοντας να παρακολουθήσουν το ξύλο που θα έτρωγαν μερικά κορόιδα και με την ελπίδα ότι αυτά τα κορόιδα ίσως κατάφερναν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, μπας και επωφεληθούν και τα έξυπνα του καναπέ.
Πώς είπατε; Δεν τα λέω καλά; Λέτε; Αλήθεια, πού ήταν όλοι αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι που θα απολυθούν; Πού ήταν όλοι αυτοί οι άνεργοι; Που ήταν όλοι αυτοί που παραπονιούνται ότι έγιναν η γενιά των 500 Euro; Που ήταν οι φοιτητές; Να σας πω εγώ που ήταν. Το πρωί έλιαζαν το κορμί τους στις παραλίες και με την γλώσσα έξω σαν τα λαχανιασμένα σκυλιά, προσπαθούσαν μπας και ρίξουν καμιά γκόμενα στην παραλία. Το βράδυ δε, σε κανένα μπαράκι πίνοντας και καίγοντας τα σωθικά τους με ποτά μπόμπες, ενώ τα αυτιά τους βούλωναν από τα υψηλά ντεσιμπέλ μιας αποχαυνωτικής μουσικής. Όσο για τους δημόσιους υπαλλήλους, αυτοί την είχαν αράξει στα εξοχικά τους.
Θα μπορούσα να γράφω επί ώρες, αλλά πραγματικά είναι βαρετό πλέον. Όσο υπάρχει λίπος ακόμα και μερικά Euro στις τράπεζες, όλα αυτά τα κωθώνια θα συνεχίσουν να αράζουν στον καναπέ και να συζητούν για την ομάδα τους και αν νίκησε ή όχι σε κάποιο φτιαχτό παιχνίδι.
Ίσως είναι η τελευταία φορά που γράφω για αυτά τα πράγματα, αλλά πρέπει να πω, ότι μας αξίζει ότι και αν μας κάνουν. Πάψτε λοιπόν να παραπονιέστε ότι δεν έχετε να πληρώσετε το ρεύμα κι άλλες τέτοιες χαζομάρες. Η κυβέρνηση πραγματικά δεν πρέπει να δείξει κανένα έλεος στα τομάρια μας. Ούτε πλέον θα πάω σε διαδηλώσεις. Άντε λοιπόν μίζερα πλάσματα. Εσείς ακόμα και στρατό κατοχής να δείτε δεν πρόκειται να μιλήσετε. Όσο για το αν είμαστε απόγονοι γενναίων Ελλήνων, επιτρέψτε μου να αμφιβάλω. Δεν είμαστε παρά ραγιάδες που φοβόμαστε ακόμα και τον ίσκιο μας.
Αυτά και εύχομαι στον πρωθυπουργό καλή συνέχεια στο δύσκολο έργο που ανέλαβε για να γεμίσει τις τσέπες του και τις τσέπες των γνωστών οικογενειών των εθνικών μας προμηθευτών. Σκάστε όλοι οι άλλοι και απολαύστε τον βιασμό σας, γιατί απλά σας αξίζει τεμπέληδες του καναπέ...
0 ΠΟΤΙΣANE:
Δημοσίευση σχολίου