Αντίο πατρίδα...

Από την ημέρα που ήρθε ο κομπλεξικός Παπαδήμος, ακούμε τα γνωστά ΜΜΕ, κοινός ρουφιάνοι, να μας λένε ότι πρέπει να τον αφήσουμε να τελειώσει το έργο του. Αλήθεια ξέρει κανείς να μας πει ποιο είναι επιτέλους τούτο το έργο; Μήπως το περίφημο αυτό έργο δεν είναι η συνέχεια του ξεπουλήματος ενός ολόκληρου λαού από το μίασμα που είναι η οικογένεια Παπανδρέου;

Κι όμως, αυτός ο λαός, κοιμήθηκε και πάλι. Τον κορόιδεψαν για άλλη μια φορά. Πώς ήταν δυνατόν να σώσει ή μάλλον να ενδιαφερθεί για το πόπολο, ένας άνθρωπος που από μικρό παιδί δεν χάρηκε τα παιδικά του χρόνια; Ένα παιδί που ήταν καταπιεσμένο από τον πατέρα του; Από έναν άνθρωπο που δεν έζησε σαν παιδί, γιατί ο κομπλεξικός πατέρας του το πίεζε να διαβάζει, να μη παίζει, να μη νοιώσει έφηβος, έτσι για να γίνει κάτι.

Αυτός λοιπόν ο κομπλεξικός τύπος, που δεν έζησε σαν παιδί, ήρθε τώρα να πάρει την εκδίκηση του. Θέλει να μας δείξει, ότι όταν εκείνος δεν ένιωσε ποτέ παιδικά χρόνια, όλοι εμείς νοιώθαμε παιδιά. Τώρα λοιπόν έχει έρθει η ώρα να πάρει το αίμα του πίσω και να δικαιωθεί και να δικαιώσει τον πατέρα του που τον έμαθε να διαβάζει και να μη νοιώσει ποτέ την χαρά του παιχνιδιού ή την ηλικία του έφηβου.

Το κακό είναι ότι ο λαός συνεχίζει τον βαθύ του ύπνο και να πιστεύει για άλλη μια φορά ότι ένας κόπανος σαν τον Παπαδήμο θα τον σώσει. Είναι δυνατόν; Κι όμως, είναι.

Παρακολούθησα τον ηλίθιο δοσίλογο να πηγαίνει στους άστεγους και να λέει πόσο όμορφα είναι. Φυσικά αυτό που είπε και μόνο, μπορεί να καταλάβει κανείς πόσο μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει γύρω του. Άλλωστε αυτό το πράγμα δεν ήταν που επί Σημίτη, έστειλε την χώρα στο διάβολο, μόνο και μόνο για να στηρίξει τα συμφέροντα των πλουσίων και να μας βάλει στο πιο αρρωστημένο σύστημα που λέγεται ενωμένη Ευρώπη.

Το χειρότερο όμως απ’ όλα είναι ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για τον Έλληνα πολίτη. Γιατί, απλά δεν υπάρχει πλέον νεολαία που θα πάρει τον αγώνα στα χέρια της. Η νεολαία είναι ανύπαρκτη, γιατί υπάρχει μόνο στο ηλίθιο Facebook και εκτονώνεται μέσα από εκεί, αντί να είναι στους δρόμους, κλείνονται όλα τους στα μπαράκια και μπεκρουλιάζει. Το χειρότερο όμως είναι ότι οι γονείς είναι ευχαριστημένοι που τα παιδιά τους δεν αγωνίζονται και είναι ήσυχοι γιατί είναι καλύτερα να γίνουν αλκοολικά παρά να αγωνιστούν.

Αντίο λοιπόν πατρίδα, κούνα το μαντίλι σου στην νεολαία σου, που βαριέται ακόμα και που ζει. Αντίο πατρίδα...