Έχουμε αρχίσει να γινόμαστε πλέον γραφικοί με όλα αυτά που λέμε και ακούμε περί του τομπαρίσματος των αθλητών. Ρίχνουμε όλοι μας τα βάρη σε μερικά άμοιρα παιδάκια που ξαφνικά ανακάλυψαν ότι για να βρουν και αυτά στον ήλιο μοίρα, έπρεπε απλά να πάρουν αυτά που θα τους έδιναν κάποιοι ιθύνοντες.
Για όλα φταίνε οι αθλητές; Μήπως την μεγαλύτερη ευθύνη έχουν οι πολιτικοί μας ταγοί; Μήπως οι πολιτικοί κατά κύριο λόγο είναι αυτοί που ώθησαν τούτα τα φτωχά και πολλές φορές αγράμματα παιδάκια να καταπιούν αυτά τα δηλητήρια; Βέβαια κάποιος ίσως πει : «…ναι, μπορεί να είναι έτσι όπως τα λες, αλλά και αυτά τα παιδιά έπρεπε να παίρνουν αυτά που τους έδιναν; Δεν ξέρανε ότι καταστρέφανε την υγεία τους;». Μπορεί να έχει δίκιο η ερώτηση, αλλά μιλάμε πολλές φορές όλοι εμείς οι βολεμένοι. Ας ρωτήσουμε όμως κα κάποιες οικογένειες στην επαρχία, που προσπαθούν πολλές φορές να ζυμώσουν το ψωμάκι της ημέρας ψάχνοντας για λίγο αλεύρι. Άλλωστε η πολιτική που ακολουθείται παγκοσμίως δεν είναι που δημιουργεί εικονικές ανάγκες; Όλη αυτή η τεχνολογία που κάποτε έλεγαν ότι θα εξυπηρετήσει τους ανθρώπους, αυτή η τεχνολογία δεν είναι που κάνει όλους μας να τρέχουμε από το πρωί έως το βράδυ; Γιατί λοιπόν και κάποια παιδάκια από φτωχές οικογένειες να μη θελήσουν ή μάλλον να μη ποθήσουν τα δήθεν «καλά» της ραγδαίας τεχνολογικής ανάπτυξης; Γιατί να μη κατεβάσουν τα δηλητήρια; Θέλοντας απλά να ξεφύγουν από τα μέρη που ζουν και αναγκάζονται για να πάνε σχολείο να ξυπνούν από τις τέσσερις το πρωί και να κάνουν εκατοντάδες χιλιόμετρα παρακαλώντας ίσως κάποιον από τους συγχωριανούς τους που διαθέτουν αυτοκίνητο να τα πάνε.
Άρα δεν είναι εύκολο να ρίχνει κανείς όλα τα βάρη είτε στους «αθλητές» είτε στους προπονητές. Ας μη κάνουν λοιπόν οι πολιτικοί μας ότι δεν ήξεραν. Αν δεν ήξεραν αυτοί τότε ποιος θα μπορούσε να ξέρει; Κακά τα ψέματα, το ψάρι συνήθως βρωμάει από το κεφάλι. Πάντοτε οι πολιτικοί προσπαθούν να δώσουν ένα «παιχνιδάκι» στον λαό για να ασχολείται, έτσι μπορούν ανενόχλητα και αυτοί να αρπάζουν χρήμα, μίζες, χωρίς κανείς να ασχολείται με αυτούς.
Αν όλα αυτά που είπα, έγιναν κατανοητά, τότε πηγαίνετε σε κάποιο καθρέπτη, κοιτάξτε τον και τότε θα δείτε τον πραγματικό ένοχο. Κακά τα ψέματα, όλοι εμείς δίνουμε το δικαίωμα στους υπευθύνους να μεταχειρίζονται τα φτωχά παιδία, αλλά και εμάς τους ίδιους, γιατί εμείς είμαστε οι πραγματικοί καταναλωτές όλων αυτών των φτιαχτών πρωταθλητών και κατά συνέπεια των προϊόντων που αυτοί θα διαφημίσουν αργότερα. Κάποιος τώρα θα ρωτήσει : «…καλά όλα αυτά που λες, αλλά αν εμείς είμαστε οι πραγματικοί ένοχοι τότε τι θα πρέπει να κάνουμε για να σταματήσουν όλα αυτά;». Προτείνω λοιπόν εγώ ένα ραπανάκι να πάψουμε να βγαίνουμε κάθε φορά στους δρόμους μόνο και μόνο γιατί ένας Κεντέρης ή μια Θάνου κέρδισαν χρυσό μετάλλιο λες και το κερδίσαμε εμείς οι ίδιοι. Στο τέλος–τέλος το κέρδισαν πρώτα για τον χορηγό τους, μετά για τον εαυτόν τους και κάπου στο βάθος του τούνελ για την χώρα τους. Με αυτά και με αυτά καταντήσαμε τον αθλητισμό πρωταθλητισμό και τώρα ψάχνουμε καθήμενοι μπροστά στις τηλεοράσεις μας και απολαμβάνουμε χαιρέκακα όλα όσα διαδραματίζονται, ευχαριστημένοι κατά βάθος που έχει βρεθεί θέμα για να απολαμβάνουμε τα λιγδιασμένα κομμάτια πίτσας και να σκεφτόμαστε ότι δεν είμαστε εμείς στην θέση των ενόχων.
Για όλα φταίνε οι αθλητές; Μήπως την μεγαλύτερη ευθύνη έχουν οι πολιτικοί μας ταγοί; Μήπως οι πολιτικοί κατά κύριο λόγο είναι αυτοί που ώθησαν τούτα τα φτωχά και πολλές φορές αγράμματα παιδάκια να καταπιούν αυτά τα δηλητήρια; Βέβαια κάποιος ίσως πει : «…ναι, μπορεί να είναι έτσι όπως τα λες, αλλά και αυτά τα παιδιά έπρεπε να παίρνουν αυτά που τους έδιναν; Δεν ξέρανε ότι καταστρέφανε την υγεία τους;». Μπορεί να έχει δίκιο η ερώτηση, αλλά μιλάμε πολλές φορές όλοι εμείς οι βολεμένοι. Ας ρωτήσουμε όμως κα κάποιες οικογένειες στην επαρχία, που προσπαθούν πολλές φορές να ζυμώσουν το ψωμάκι της ημέρας ψάχνοντας για λίγο αλεύρι. Άλλωστε η πολιτική που ακολουθείται παγκοσμίως δεν είναι που δημιουργεί εικονικές ανάγκες; Όλη αυτή η τεχνολογία που κάποτε έλεγαν ότι θα εξυπηρετήσει τους ανθρώπους, αυτή η τεχνολογία δεν είναι που κάνει όλους μας να τρέχουμε από το πρωί έως το βράδυ; Γιατί λοιπόν και κάποια παιδάκια από φτωχές οικογένειες να μη θελήσουν ή μάλλον να μη ποθήσουν τα δήθεν «καλά» της ραγδαίας τεχνολογικής ανάπτυξης; Γιατί να μη κατεβάσουν τα δηλητήρια; Θέλοντας απλά να ξεφύγουν από τα μέρη που ζουν και αναγκάζονται για να πάνε σχολείο να ξυπνούν από τις τέσσερις το πρωί και να κάνουν εκατοντάδες χιλιόμετρα παρακαλώντας ίσως κάποιον από τους συγχωριανούς τους που διαθέτουν αυτοκίνητο να τα πάνε.
Άρα δεν είναι εύκολο να ρίχνει κανείς όλα τα βάρη είτε στους «αθλητές» είτε στους προπονητές. Ας μη κάνουν λοιπόν οι πολιτικοί μας ότι δεν ήξεραν. Αν δεν ήξεραν αυτοί τότε ποιος θα μπορούσε να ξέρει; Κακά τα ψέματα, το ψάρι συνήθως βρωμάει από το κεφάλι. Πάντοτε οι πολιτικοί προσπαθούν να δώσουν ένα «παιχνιδάκι» στον λαό για να ασχολείται, έτσι μπορούν ανενόχλητα και αυτοί να αρπάζουν χρήμα, μίζες, χωρίς κανείς να ασχολείται με αυτούς.
Αν όλα αυτά που είπα, έγιναν κατανοητά, τότε πηγαίνετε σε κάποιο καθρέπτη, κοιτάξτε τον και τότε θα δείτε τον πραγματικό ένοχο. Κακά τα ψέματα, όλοι εμείς δίνουμε το δικαίωμα στους υπευθύνους να μεταχειρίζονται τα φτωχά παιδία, αλλά και εμάς τους ίδιους, γιατί εμείς είμαστε οι πραγματικοί καταναλωτές όλων αυτών των φτιαχτών πρωταθλητών και κατά συνέπεια των προϊόντων που αυτοί θα διαφημίσουν αργότερα. Κάποιος τώρα θα ρωτήσει : «…καλά όλα αυτά που λες, αλλά αν εμείς είμαστε οι πραγματικοί ένοχοι τότε τι θα πρέπει να κάνουμε για να σταματήσουν όλα αυτά;». Προτείνω λοιπόν εγώ ένα ραπανάκι να πάψουμε να βγαίνουμε κάθε φορά στους δρόμους μόνο και μόνο γιατί ένας Κεντέρης ή μια Θάνου κέρδισαν χρυσό μετάλλιο λες και το κερδίσαμε εμείς οι ίδιοι. Στο τέλος–τέλος το κέρδισαν πρώτα για τον χορηγό τους, μετά για τον εαυτόν τους και κάπου στο βάθος του τούνελ για την χώρα τους. Με αυτά και με αυτά καταντήσαμε τον αθλητισμό πρωταθλητισμό και τώρα ψάχνουμε καθήμενοι μπροστά στις τηλεοράσεις μας και απολαμβάνουμε χαιρέκακα όλα όσα διαδραματίζονται, ευχαριστημένοι κατά βάθος που έχει βρεθεί θέμα για να απολαμβάνουμε τα λιγδιασμένα κομμάτια πίτσας και να σκεφτόμαστε ότι δεν είμαστε εμείς στην θέση των ενόχων.
0 ΠΟΤΙΣANE:
Δημοσίευση σχολίου