Κοίτα τώρα που στο καλό πάω να φυτρώσω πάλι. Αλλά πιστέψτε με, δεν αντέχω άλλο να βλέπω κάποιους να με δουλεύουν έτσι ασύστολα και να μη πω κάτι. Τον τελευταίο καιρό βλέπω να γίνετε η «χάβρα» των εβραίων μεταξύ πολιτικών και εκκλησίας. Αυτός ο δεσμός κράτους και εκκλησίας έχει πλέον (όχι ότι δεν ήταν και αιώνες πριν το ίδιο…), γίνει πλέον ένας χυδαίος δεσμός.
Και εξηγούμαι. Μοιάζει όπως ο παράνομος δεσμός κάποιου παντρεμένου ζευγαριού που υποκρίνεται αγάπη μεν, αλλά από την άλλη λέει σ’ αγαπώ και στον εραστή του. Το κράτος θέλει να λέει ότι είναι παντρεμένο με τον λαό, το ίδιο και η εκκλησία, και οι δύο όμως αυτοί διατηρούν παράνομο δεσμό μεταξύ τους.
Έλα μουνί στον τόπο σου που λένε. Διάβασα πρόσφατα ότι ο υπουργός της ελεεινής μας παιδείας θύμωσε με κάποιους επειδή λέει παρεμβαίνουν στο έργο του υπουργείου του (ναι, ναι υπουργείου του, μιας και όλοι οι πολιτικοί έχουν την εντύπωση ότι το κράτος ανήκει μόνο σ’ αυτούς και σε κανέναν άλλον), ζητώντας και καλά να σταματήσει να είναι υποχρεωτικό το μάθημα των θρησκευτικών υποχρεωτικό για όλους τους μαθητές.
Γιατί θυμώνει αγαπητέ και παράλληλα μισητέ υπουργάκο μας; Αυτό δεν είναι μάθημα θρησκευτικών, αυτό είναι μάθημα καθαρού προσηλυτισμού και χειραγώγησης των μικρών παιδιών. Με ποιο δικαίωμα υποχρεώνετε τα παιδάκια στο να ενστερνιστούν το δόγμα που λέει : «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών»; Γιατί πρέπει όλη μας την ζωή να μας καπελώνουν οι παπάδες (για να έχουν έτοιμη πελατεία για τα μαγαζάκια τους), χωρίς να μας αφήνουν κανένα περιθώριο επιλογής για το αν θέλουμε να είμαστε χριστιανοί ή ότι άλλο θελήσουμε;
Ακόμα και αυτό που γίνετε με τις Βαπτίσεις είναι σαν παιδομάζωμα. Γιατί δηλαδή να μη αφήνουμε το παιδάκι να επιλέξει όταν θα μεγαλώσει αν θέλει να ακολουθήσει τα δόγματα (μάνατζερ) του πλουτοκρατικού Χριστιανισμού ή όχι; Βλέπεις αν κάνει κανείς το λάθος και δεν αφήσει να του αρπάξει κάποιος παπάς το παιδί του και να το χώσει στο νερό, αργότερα δεν θα μπορέσει ούτε στο σχολείο να το γράψει.
Γιατί θα πρέπει ντε και καλά ο άνθρωπος να ενστερνιστεί κάποιο θρησκευτικό δόγμα από την αρχή της ζωής του; Για να γίνουν λοιπόν ποιο δημοκρατικά (του κώλου δημοκρατία έχουμε), θα έπρεπε ο γονιός να μπορεί απλά να δηλώνει το παιδάκι του σε κάποιο δημαρχείο δίνοντας του ένα όνομα που ίσως αργότερα (όταν θα μεγαλώσει), να μπορεί να το αλλάξει.
0 ΠΟΤΙΣANE:
Δημοσίευση σχολίου