Εικόνες στα μούτρα…

Τι είναι άραγε αυτό που κάνει όλους τους ηλικιωμένους να στρέφονται τόσο πολύ στις εκκλησίες; Θα μου πεις, υπάρχουν (δυστυχώς) και πολλοί νέοι άνθρωποι που κατά ένα περίεργο τρόπο ακολουθούν και αυτοί τους γέροντες και μάλιστα πολλές φορές σε πιο αρρωστημένη κατάσταση.

Δεν μιλάω βέβαια για αυτούς που απλά πιστεύουν, μιλάω για τους φανατισμένους, που φοράνε παροπίδες, που βγαίνουν με κάθε λογίς εικονίδια (κάτι σαν avatar ένα πράγμα), τα κουνάνε δεξιά και αριστερά λες και θα φοβίσουν κάποιους.

Προσπαθείς να τους πεις κάτι και γίνονται μαινόμενη ταύροι έτοιμοι να σου στραπατσάρουν την μούρη με το εικονίδιο (εδώ καταργούν το αγαπάτε αλλήλους).

Τώρα θα μου πεις, ο Χριστός κάτι ήξερε που απευθύνθηκε σε όλους με μικρές παραβολές, ήξερε ότι αυτοί που θα τον άκουγαν ήταν άνθρωποι μάλλον με IQ φιστικιού και έτσι αν τους έλεγε μεγάλες προτάσεις δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν τίποτα. Βέβαια δεν είμαι καθόλου σίγουρο (είμαι και φυτό βλέπεις), ότι αυτά τα είπε αυτός ή τα έγραψε ο πονηρούλης Παυλήτος…!

Βέβαια είτε έτσι, είτε αλλιώς αυτοί που τα είπαν και τα έγραψαν (Εβραίοι) κατάφεραν να φέρουν αποτέλεσμα. Από πού να πιάσει κανείς και που να τελειώσει; Προσπαθείς να τους πεις ότι αυτός ο Θεός είναι για ανθρώπους βάρβαρους. Σε κοιτάνε. Λες ίσως προσπαθούν να καταλάβουν. Αλλά μπα…δεν είναι ότι προσπαθούν να καταλάβουν ή να δουλέψουν στο κενό μυαλό τους τα λόγια σου, απλά ζυγιάζουν που ακριβώς θα σου ρίξουν το εικονίδιο που κρατάνε, φωνάζοντας : «Αχρείος, είναι ο 666, είναι ο διάβολος…» και έτσι βρίσκεσαι με μια εικόνα στα μούτρα και ενώ περιμένεις να δεις τον Θεό τους καθώς πέφτεις, βλέπεις μόνο αστέρια. Αυτά που είναι στον ουρανό και τα άλλα που σχηματίστηκαν από την εικόνα που σου ήρθε στην μούρη.

Κατά τα άλλα; Ε, η αγάπη του Χριστού σώζει, σου λένε, αλλά σώζει μόνο αν συμφωνείς μαζί του.

Αμάν τι μου ήρθε πάλι και πάω να φυτρώσω εκεί που δεν πρέπει, μη τσιζ καίει και εγώ δεν έχω όρεξη, εγώ δίνω όρεξη…!