3 Απριλίου 2009

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΜΕΡΟΣ 3ο


Έτσι λοιπόν η μέρες περνούσαν, η εβδομάδες το ίδιο και ο αντίπαλος του βαρεμένου ήταν ευχαριστημένος. Κάποια στιγμή όμως ο βαρεμένος τους πείρε χαμπάρι. Όπα λέει, τι γίνετε εδώ; Κάνει μπραφ και ροβολάει κατά εδώ.

Τους πιάνει στις μιλιές (τότε δεν πρέπει να υπήρχαν πράσα μάλλον). Αρπάζει τον Μάδα από το αυτή. Και του λέει σε έντονο ύφος.

«Ρε ρεμάλι, ρε άτιμο πλάσμα…»

«Μα, πατερούλη, δεν φταίω εγώ, αυτή η…»

«Μη με διακόπτης, δεν θέλω να είσαι διακόπτης, γιατί ο διακόπτης θέλει ακόμα αρκετά χρόνια για να γίνει. Άκου, δεν με νοιάζει ποιος φταίει και ποιος δεν φταίει, εγώ ξέρω ότι θα σας τιμωρήσω και τους δύο μιας και το «κάνατε» με τον εχθρό μου και αποστάτη».

Έτσι τους καταδίκασε να δουλεύουν για να κερδίσουν την φρατζόλα τους, αλλά εκείνο που δεν ξέρει κανείς είναι, ότι μετά από δέκα περίπου μήνες, το έκανε με την Αυέ και έτσι τώρα η Αυέ μετά από τα γεννητούρια που είχε από τον αντίπαλο του βαρεμένου, εννιά μήνες μετά γέννησε και το παιδί του αντίπαλου του βαρεμένου.

Έλα όμως που τα δυο αυτά παιδία ο Λεβά και ο Νιάκ κουβαλούσαν το μίσος των πατεράδων τους. Έτσι ο Νιάκ σκότωσε τον αδελφό του. Μόνο ο ηλίθιος ο Μάδα δεν είχε καταλάβει ότι από το πολύ το «τακα-τακα» είχε γίνει ανίκανος.

Φυσικά τα επόμενα παιδιά που ήρθαν ήταν από αιμομιξίες, μεταξύ μάνας, παιδιών και αδελφών (από εκεί και το Οιδιπόδειο). Πάντως η ιστορία που σας δηγήθηκα είναι απολύτως αληθινή και θέλω να με δοξάσετε, είμαι και εγώ προφήτης. Βέβαια κάποιοι λένε ότι πας προφήτης μετά τον γιο του βαρεμένου είναι γάιδαρος, λες και είναι υποτιμητικό να είναι κανείς γάιδαρος. Εκτός και εάν τα ζώα δεν τα έχει κάνει ο βαρεμένος, αλλά τότε λένε ψέματα τα βιβλία που μας σερβίρουν και κάθε τόσο επικαλούνται…

Αφού λοιπόν τόσα χρόνια πιστεύατε αυτούς, γιατί τώρα να μην πιστέψετε και ένα αθώο ΡΑΠΑΝΑΚΙ; Άμα δω ότι έχω πιστούς θα συνεχίσω και με άλλα που μου είπε ο άγγελος κυρίου ή κυρίας, είναι έτσι κι αλλιώς απροσδιόριστο το φύλλο…!



4 ΠΟΤΙΣANE:

ΛΕΩΝ on 3 Απριλίου 2009 στις 10:56 π.μ. είπε...

Σε δοξάζω! Σε δοξάζω!
Θα κάνεις και κανένα θαύμα σαν το δέντρο με το αλάτι στη Κεφαλλονιά ή έτσι τσάμπα θα πάει η δόξα?

Ανώνυμος είπε...

Τελικά και εγώ και η πεθερά μου προερχόμαστε από την ίδια παρτούζα; Αν υποψιαστώ ότι έχεις δίκιο θα πεθάνωωωωωωωωωωωωω…

Ανώνυμος είπε...

Καλά είσαι άπαιχτο Ραπανάκι. Διαβάσαμε και τα δύο προηγούμενα μέρη εδώ στο γραφείο και πεθάναμε στα γέλια. Με ελληνοφρένια και Αποστόλη καμιά σχέση παίζει μήπως;

korinoskilo on 3 Απριλίου 2009 στις 5:29 μ.μ. είπε...

προσκηναμε!!!!!!

χαχαχαχααχ
απαιχτο!!!

Δημοσίευση σχολίου

 

ΡΑΠΑΝΑΚΙ Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template