1 Μαΐου 2009

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΑΗΔΙΑΣ


Μια φορά και έναν καιρό…κάπως έτσι δεν ξεκινάνε τα παραμύθια των γιαγιάδων; Αυτά ντε που δεν θέλουν να αναφερθούν σε εποχές μιας και όλες οι εποχές ήταν είναι και θα είναι κακές για τους φτωχούς ανθρώπους.

Πάντα λοιπόν αναρωτιόμουν γιατί τα παραμύθια είχαν μια και μοναδική κατάληξη. «Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…». Για στάσου ρε παιδί μου. Πώς είναι δυνατόν ο άλλος να έγινε πρίγκιπας με όλα του καλά, με τους υπηρέτες του, με τα Βόδια Guard να τον φυλάνε, να τρώει τα πιο λουκούλλεια γεύματα κλπ. Φυσικά και αυτός περνάει καλά, αλλά πώς περνάει καλύτερα ένας που δεν έχει ούτε που να κοιμηθεί;

Τελικά από μικρά παιδάκια οι γιαγιάδες είναι συνένοχη του κεφαλαίου. Ήθελαν και καλά να μας πείσουν ότι οι φτωχοί περνάνε καλύτερα από ότι οι πλούσιοι και οι πρίγκιπες.

Τώρα θα μου πεις τι κάθεσαι και λες σε μια γιορτή που όλοι οι έλληνες σέρνουν τα «κουφάρια» τους από ταβέρνα σε ταβέρνα; Έτσι μου ήρθε, στο κάτω–κάτω ραπανάκι είμαι και φυτρώνω πάντα εκεί που δεν με σπέρνουν.

Για αυτό σήμερα θέλω να τα βάλω με τους προπαγανδιστές του κεφαλαίου τις γιαγιάδες και τους παππούδες, πώς να το κάνουμε. Άμα δεν σας αρέσει «κλικ» και σε άλλο τόπο και χρόνο.

Ουιιι θύμωσε το ραπανάκι. Ναι θύμωσα, θύμωσα γιατί δεν αντέχω άλλους πρίγκιπες (τεμπέληδες) και πριγκίπισσες (τεμπέλες) που όλη μέρα ξύνουν το…(όχι δεν θα το πω αυτό που ξύνουν γιατί υπάρχει και ένα άλλο τεμπελχανιό που λέγετε ΕΣΡ), ξύνουν λοιπόν τα…ξέρετε εσείς και κάποιοι ηλίθιοι λατρεύουν αυτά τα σιχαμένα πλάσματα.

Ακόμη και σήμερα, πολλοί ηλίθιοι γονείς αποκαλούν τα παιδάκια τους πρίγκιπες και πριγκίπισσες, δηλαδή ακαμάτη και ακαμάτρα. Έλα όμως που όταν μεγαλώσουν τους λένε άλλα (συνήθως όταν δεν βρίσκουν δουλειά ή δεν πάνε καλά στο σχολείο).

«Είσαι τεμπέλης βρε, τίποτα δεν κάνεις, από το πρωί ως το βράδυ κάθεσαι και σε θρέφω βρε;». Ναι, αλλά όταν ήταν μικρό άλλα του έλεγες και της έλεγες. Του κάρφωσες στο μυαλό ότι είναι ντε και καλά πρίγκιπας, τώρα άντε να υπηρετήσεις το σπλάχνο σου κύρια και κύριε.

Όχι τα είπα για να μη λένε μερικοί ότι έχω χάσει το νεύρο μου. Τίποτα δεν έχει χάσει και δεν πρόκειται να χάσει το Ραπανάκι, γιατί ραπανάκι φυτεύτηκε και ραπανάκι θα σαπίσει…

Το παρόν κείμενο είναι κονσέρβα. Ανέβηκε ενώ εγώ δεν βρίσκομαι εκεί, χμ…θα ανέβει κι άλλο, αλλά πάλι δεν θα είμαι. Ελπίζω να μην πάθετε σκορβούτο τρώγοντας τις κονσέρβες μου.

0 ΠΟΤΙΣANE:

Δημοσίευση σχολίου

 

ΡΑΠΑΝΑΚΙ Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template