Τώρα μόλις άνοιξα το πι και σι μου, έκανα μια βόλτα στα πέριξ, και είδα ότι η φιλενάδα από την Θεσσαλονίκη (ένα κάρο διόδια πλήρωσα να πάω και να έρθω), λέει να θυμηθούμε τους παιδικούς έρωτες μας. Με καλεί να παίξω και εγώ.
Αν και δεν μου αρέσουν τα παιχνίδια (αυτά, όχι τα ερωτικά), εντούτοις επειδή ξέρω ότι οι Σαλονικιές είναι πεισματάρες, λέω να κάνω μια προσπάθεια.
Λοιπόν εγώ όταν ήμουν παιδάκι επειδή άκουγα συνεχώς για μια Παναγία, έναν Χριστό και μια Παναχαϊκή που οι περισσότεροι μεγάλοι πήγαιναν μαζί τους, είχα ερωτευθεί με τα δύο από αυτά. Γιατί ο άντρας μάλλον δεν μου πήγαινε.
Έτσι καθώς όλη μέρα και παντού άκουγα «σου μαμώ την Παναγία, μαμώ την Παναχαϊκή μου, ε, το να κάνω, μικρό παιδάκι μου ήμουν άρχισα να ερωτεύομαι.
Έτσι πέρασαν τα χρόνια, και μόλις άρχισα να έχω ορμές, που όσο περνούσε ο καιρός γίνονταν όλο και πιο έντονες, άρχισα να ψάχνω για μια παρθένα πρώτα που την έλεγαν Μαρία. Κατά καιρούς βρήκα πολλές Μαρίες, αλλά καμιά τους δεν ήταν αυτή που έλεγαν οι άλλοι.
Στο τέλος απογοητεύτηκα με τις Μαρίες και άρχισα να ψάχνω για της Παναχαϊκές μου μέσα. Μέχρι που έμαθα ότι η Παναχαϊκή αποτελούνταν από έντεκα μαντράχαλους, οπότε την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια και από εδώ πάνε και οι άλλοι.
Αφού λοιπόν δεν μου κάθισε κανένας από τους παιδικούς μου έρωτες, τελικά βρήκα την κόρη ενός παπά (τουλάχιστον είχε σχέση με παρθενιές και Μαρίες).
Στην αρχή ήταν όλο «…καλέ μη, καλέ τι, καλέ τρελός είσαι…», αλλά εγώ απτόητο το φυτό, της εξήγησα ότι το Καλέ είναι στην Γαλλία και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να μπει ανάμεσα μας. από εδώ το είχα, από εκεί το είχα την κατάφερα. Έτσι κάθε βράδυ βρισκόμασταν μεν, άρχιζε τα καλέ μη τα καλέ τι, τα καλέ τρελός είσαι, αλλά μετά πήγαινε, έκανε μια προσευχή και όλα συγχωρεμένα.
Αυτά και μπορεί να φαίνονται κυνικά όλα αυτά, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Τι να πω, εγώ ήμουν και έμεινα πάντα ένα σκληρό Ραπανάκι…
Σας τρέλανα; Ε, τι να κάνω, έτσι είναι. Βλέπεις είναι άλλες εποχές και ο ρομαντισμός μάλλον θα μου έκανε πολύ κακό και δεν είμαι καθόλου για τέτοια με το χαρακτήρα που έχω. Πάντως μου έμεινε αποθεμένο, πιο πολύ απ’ όλα η Παναχαϊκή που την πέρναγα για γυναίκα…!
3 ΠΟΤΙΣANE:
Πολύ καλή η προσπάθεια ραπανάκι να παίξεις στο παιχνίδι που εσύ συνήθως δεν παίζεις .......(βλέπε πρόσκληση από φίλη Παλίρροια) δεν πειράζει εγώ θα μείνω με το παράπονο:(
Όπως είδες από την ανάρτηση, μάλλον δεν έπαιξα, περισσότερο λογοπαίγνιο έκανα παραπονιάρικο. Αχ, εσύ, αχ. Γιατί αυτά που έγραψα δεν είναι αναμνήσεις, αλλά πάλι βρίσιμο της θρησκείας είναι περισσότερο…
μου αρεσει που μεσα απο τετοιες πασες βγαινουν ωραια κειμενα ...... που ο καθενας μας εχει το δικο του στυλ και την δικη του φαντασια να βγαζει πραγματα που εχει μεσα του αρα ενα κομματι του εαυτου του :)
το πεισματαρες κανω πως δεν το ειδα ...
και οτι εισαι ενα σκληρο ρεπανακι ... χοχοχο .. καλα μας επεισες:Ρ
καλο βραδυ :)
Δημοσίευση σχολίου