Ο ΒΑΡΥΣ ΤΥΠΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

Και βρίσκεσαι ξαφνικά να ψάχνεις για ΤΑΧΙ, μίση ώρα μετά βρίσκεις ένα. Μπαίνεις μέσα. Κλειστά τα παράθυρα (έχει βάλει κλιματισμό, ευρωπαίος ο τύπος), βρωμάει ιδρωτίλα. «Που πάμε κύριος;» «Στον διάβολο αν υπήρχε…», σκέφτεσαι αλλά δεν του το λες.

Του λες όμως που πας. Πριν προλάβει να σε αρχίσει στις χαζομάρες, ανοίγεις κάτι έγραφα και κάνεις πως διαβάζεις. Απτόητος ο Ζαμπέτας (βαρείς και ασήκωτος ο μπαγλαμάς), σου αρχίζει τις αρλούμπες του.

Δεν απαντάς. Συνεχίζει να μιλάει, «μίλα μόνος σου μπαγλαμά», σκέφτεσαι, ενώ μια εικόνα της δήθεν παρθένου κουνιέται σαν να θέλει να σε υπνωτίσει, κάτω από τον καθρέπτη.

Προσπαθείς να απομονωθείς στις σκέψεις που κάνεις για να μην τον ακούς τον ηλίθιο. Σου μιλάει για τον Άδωνη Γεωργιάδη, πρώην Σπύρο Γεωργιάδη (μόνο οι εγκληματίες αλλάζουν τα ονόματα τους, και νυν Μπουμπόυκο.

Σου λέει πόσο ωραία τα λέει ο Άδωνης, ότι για όλα φταίνε οι αλλοδαποί, σου λέει ότι η Αγία Σοφία, πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικιά μας θα είναι (και είχα ξέρεις μια σκασίλα σαν έλληνας, αυτό ας το σκεφτούν οι βυζαντινοί).

Βιάζεσαι να τελειώσει η έρημη η διαδρομή, αλλά δύσκολα τα πράγματα, έχει κίνηση του κερατά. Για μισή ώρα ο βαρύς σαν Ζαμπέτας τύπος συνεχίζει να στα κάνει τόσα. Φανάρι, ένας αλλοδαπός πλησιάζει με κάτι μπανάνες.

Ο βαρύς ανοίγει το παράθυρο, ρωτάει «Πόσο ρε;» Ο πακιστανός του λέει. Τις βρίσκει φτηνές ο Ζαμπέτας, πληρώνει, τις παίρνει. Σου λέει μετά : «Βλέπεις κύριος; Τρώνε τις δουλειές μας τα καθίκια…». Δεν απαντάς, σκέπτεσαι μόνο και γελάς από μέσα σου. «Ρε βλαμμένε, έχεις δει ποτέ κανέναν έλληνα να πουλάει μπανάνες στα φανάρια; Ή έχεις την εντύπωση αν δεν ήταν αυτοί θα πουλούσε ποτέ έλληνας μπανάνες;».

Επιτέλους τελειώνει η κούρσα, είσαι έτοιμος να πληρώσεις, αλλά τώρα που τελείωσε η κούρσα σκέφτεσαι να παίξεις και εσύ με τα νεύρα του ηλίθιου.

«Ρε πατριώτη, εγώ είμαι έλληνας, όπως και εσύ, ακούω και εγώ Άδωνη, ψηφίζω και εγώ το ίδιο κόμμα, αλλά ξέρεις κάτι ρε μάγκα της φακής; Λέω να μη σε πληρώσω, έλληνες δεν είμαστε; Άντε βρε πατριώτη, να παίρνεις λεφτά μόνο από αλλοδαπούς, όχι κι από πατριώτες σαν και εμένα…χα, χα».

Αλλάζει χρώματα λες και του έχεις δώσει την εντολή “Lop”, γουρλώνει τις ματάρες του, προσπαθεί κάτι να πει, αλλά βλέπει ότι δεν τον παίρνει αφού η μαγκιά πάει περίπατο, αφού ξέρει πολύ καλά ότι η σωματική του διάπλαση και τα δύο μαξιλάρια που έχει από κάτω του για βλέπει πάνω από το τιμόνι τον φέρνουν σε μειονεκτική θέση.

Σκας στα γέλια από τα τρομαγμένα μούτρα του, βγάζεις τα λεφτά και τον πληρώνεις, αλλά τουλάχιστον είχες την χαρά να δεις έναν πατριώτη που θα πάρει την Αγία Σοφία να χέζεται επάνω του, χα, χα, χα…