8 Ιουνίου 2009

ΤΙ ΝΑ ΠΩ;


Μιας και η τηλεόραση είχε γεμίσει από την αηδιαστική φάτσα του Μπουμπούκου, είπα να πάω μια βόλτα στα πέριξ. Καθώς πήγαινα για ποτάκι λοιπόν (τι το ήθελα), έβλεπα στο δρόμο κάτι ηλίθιους τύπους και τύπισσες με πλαστικές σημαίες στα χέρια να τις κουνάνε και ο ιδρώτας να τρέχει ποτάμι.

Μοιάζανε σαν ορδές τους (Χαν), που μόλις είχαν κερδίσει στον εχθρό στο πεδίο της μάχης. Ένοιωσα ότι ζούσα στην εποχή του «Θανασάκη του πολιτευόμενου».

Έχω την εντύπωση, ότι στην Ελλάδα ζούμε ακόμα στην εποχή του 1950 (μη σου πω και του 1930) και ακόμη δεν έχουμε καταλάβει ότι οι εκλογές αυτές δεν ήταν για το ποιος θα είναι κυβέρνηση στον τόπο μας, αλλά το ποιος θα μας αντιπροσωπεύσει (κούνια που μας κούναγε και πέσαμε με το κεφάλι), στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.

Ήθελα να ήξερα, αυτοί όλοι οι ηλίθιοι που κρατούν σημαίες των κομμάτων τι έχουν να κερδίσουν (εκτός φυσικά από αυτούς που πληρώνονται για να τις κρατήσουν).

Ωραία ρε κεφάλες. Νίκησε ο Γιωργάκης, έχασε ο Κωστάκης, εσύ τι κέρδισες; Τα……του ταύρου πήρες, ενώ ο Γιωργάκης νομίζει ότι έγινε κυβέρνηση, ο δε Κωστάκης νομίζει ότι θα παραμείνει ακόμα στην κυβέρνηση.

Τι ήθελα και βγήκα έξω; Τα νεύρα μου τσατάλια. Αυτή δεν είναι χώρα της Ευρώπης, αυτή είναι χώρα της από κάτω Ανατολής. Πολλοί την λένε Μπανανία, αλλά αν ήταν Μπανανία θα μπορούσαμε να τρώμε και καμιά φθηνή μπανάνα, ενώ προς το παρόν τρώμε μόνο αγγούρια από πίσω.

Εγώ πάντως αν ήμουν Κωστάκης θα χαιρόμουν πολύ που πήρα τόσο μεγάλο ποσοστό στις εκλογές αυτές και μάλιστα με τόσα σκάνδαλα ακόμα ζεστά στις μνήμες των βοδιών. Κανονικά έπρεπε να ψάχνω να βρω αν με ψήφισε η γυναίκα μου. Εδώ δε που τα λέμε, το ίδιο έπρεπε να κάνει και το έτερο κόμμα μιας και δεν είναι ούτε πέντε χρόνια που μας είχε αδειάσει τις τσέπες με το ελαιόδεντρο (Σημίτης).

Τώρα δηλαδή τι είναι αυτό που μας κάνει να πιστεύουμε ότι ντε και καλά τα ίδια πράσινα καθίκια δεν θα κλέψουν (παλιά τους τέχνη κόσκινο), όταν θα ανέβουν στην εξουσία;

Τι το ήθελα, τι το ήθελα να βγω χθες; Τα νεύρα είναι έτοιμα να σπάσουν, και για να τα βοηθήσω λίγο, έχω πιει κιόλας δύο φραπέ βαπορίσιους.

Άντε Γιωργάκη, ακόμα δεν έμαθες να καβαλάς ποδήλατο και είσαι έτοιμος να καβαλήσεις εννιά εκατομμύρια πρωκτούς. Καλά για το παχύδερμο (χωρίς προβοσκίδα και σε αυτό κολοβός μας βγήκε), δεν το συζητάω μιας και μας καβάλησε μεν, αλλά και αυτό το έκανε με ηλεκτρικά μέσα (δονητή). Και σε αυτό ήταν μια σκέτη αποτυχία.

Όπως και να έχει πάντως το πράγμα, εμείς ή θα το τρώμε (το αγγούρι) από πράσινους ή θα το τρώμε από γαλάζιους. Πώς δεν έχουμε πάθει ομαδικά AIDS δεν το έχω καταλάβει ακόμα.



1 ΠΟΤΙΣANE:

korinoskilo on 8 Ιουνίου 2009 στις 11:25 μ.μ. είπε...

και στις 2 εποχες παντως δεν ειχα γεννηθει ακομη και δεν με συμφερει ..... ανεβα λιγο στην χρονολογια ...
αλλο θεμα .... μπανανια...... το καλυτερο μου ..... βρε μπας και ζω στην πιο ιδανικη για μενα χωρα και δεν το εχω καταλαβει ?!!!!

τωρα για το οτι γυρναν με τις σημαιες .... μαλλον καπου αποσκοπουν ... μαλλον τους αρεσουν τα αγγουρια και οχι οι μπανανες:Ρρρ


καλο βραδυ :)))

Δημοσίευση σχολίου

 

ΡΑΠΑΝΑΚΙ Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template