13 Ιουνίου 2009

ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ. ΠΡΟΛΟΓΟΣ


Επειδή πολλοί από εσάς τους «φίλους» (προσέξατε τα εισαγωγικά;), μου ζητήσατε να κάνω μια ανάλυση περί θρησκειών, αλλά και για το μίσος τους κατά του θηλυκού γένους, αρχίζω από σήμερα την ανάλυση. Φυσικά θα είναι σε συνέχειες. Θα πρέπει βέβαια να σας πω ότι προσπαθώ να συμπτύξω πολλά πράγματα, μιας και θα έπρεπε να γράφω για χρόνια. Τέλος πάντων, ας αρχίσουμε λοιπόν το «ταξίδι» στα βάθη του σκοταδισμού…

Η μυθολογία απετέλεσε τον πρόδρομο των σημερινών θρησκειών. Τώρα θα μου πεις μπορεί αυτό να έγινε ακούσια, αλλά αυτό δεν μας αφορά, δεν μας αφορά γιατί εκείνο που μετράει σε μια πράξη είτε καλή είτε κακή είναι το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα για την μυθολογική πράξη ήταν και πάλι η καθυπόταξη της μάζας. Η μάζα λοιπόν δέχτηκε, χωρίς να εξετάσει τίποτα σε βάθος, όλα όσα της έδωσαν να φάει. Εκείνο που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι όσο πιο εύπεπτο είναι το φαγητό που σερβίρετε, τόσο πιο εύκολα το δέχονται οι μάζες. Άλλωστε αυτό συμβαίνει και σήμερα. Βλέπετε ότι κάθε τόσο έρχομαι ή μάλλον αναφέρομαι στο σήμερα, αυτό όμως το κάνω χωρίς καθόλου να το σκέφτομαι, αν και είναι μεγάλο μου λάθος μιας και βιάζομαι να φθάσω στο σήμερα. Το κακό είναι όμως ότι η «ασθένεια» δεν μπορεί να χτυπηθεί επιφανειακά, το παυσίπονο απλά καλμάρει τον πόνο, αλλά δεν μπορεί να καταπολεμήσει την ίδια την ασθένεια. Για αυτό θα πρέπει να κάνω και να κάνετε υπομονή μέχρι να φθάσουμε στο σήμερα, θα πρέπει να βρούμε την πηγή του κακού, ώστε να μπορέσουμε να φθάσουμε στο ποθητό αποτέλεσμα. Για μένα το ποθητό αποτέλεσμα είναι να σας κάνω να μάθετε να «κοιτάτε» «μέσα» βαθιά το κάθε τι.

Αλλά ας μη μακρηγορήσω άλλο. Ας κατέβουμε σιγά–σιγά στο σημείο που ξεκινούν οι θρησκείες. Όπως σας έγραψα και πριν, οι θρησκείες εμφανίστηκαν σχεδόν μαζί με τον ίδιο τον άνθρωπο. Κάποιοι βέβαια πρέπει να εκμεταλλεύτηκαν τον έμφυτο φόβο των αρχέγονων ανθρώπων για το άγνωστο. Ποιο ήταν αυτό το άγνωστο; Μα φυσικά τα φυσικά φαινόμενα. Εκείνη μάλιστα την εποχή που οι άνθρωποι δεν είχαν καμιά γνώση για το τι ήταν τα φυσικά φαινόμενα, το τι ήταν αυτό που τα προκαλούσε, τότε κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία να τους τα παρουσιάζουν σαν ανώτερες δυνάμεις.

Έτσι λοιπόν, μόλις η μάζα δεχόταν την θειότητα των φυσικών φαινομένων, αυτοί που τις θεοποιούσαν, τις εκμεταλλεύονταν κιόλας σαν να τις κατείχαν αυτοί οι ίδιοι, αν βέβαια έβλεπαν ότι δεν γίνονταν πιστευτοί από τον όχλο, τότε έλεγαν ότι αυτοί μπορεί να μην κατείχαν την δύναμη των φυσικών φαινομένων, αλλά όριζαν τον εαυτόν τους, αντιπρόσωπους αυτών που κατείχαν την δύναμη αυτή. Με λίγα λόγια, όριζαν τον εαυτόν τους σαν αντιπρόσωπο των θεών. Αυτό τους έδινε δύναμη και κατά συνέπεια πλουτισμό. Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι οι λεγόμενοι «ιερείς» είχαν ή μάλλον εξασκούσαν μεγαλύτερη επιρροή στις μάζες. Μπορώ να πω μάλιστα ότι η εξουσία τους ήταν μεγαλύτερη ακόμα και από τους ίδιους τους βασιλείς. Βλέπεις η δύναμη που τους έδινε η αντιπροσωπεία, μπορούσε να τους δώσει την δύναμη για να ξεσηκώσουν την μάζα εναντίον κάθε αυτοκράτορα.

Φυσικά οι «λίγοι» είδαν σ’ αυτούς μια τεράστια δύναμη που έπρεπε να την εκμεταλλευτούν αμέσως. Οι «λίγοι» πάντα ήξεραν ότι ο χρόνος μπορούσε να φθείρει πολλά πράγματα. Έτσι το πρώτο που είχαν να κάνουν ήταν να αφήσουν τους ιερείς να έχουν δόξα, αλλά και πλούτοι. Αυτό βέβαια περιέκλειε μέσα του πολλούς κινδύνους, αλλά εκείνη την δεδομένη στιγμή δεν είχαν άλλη επιλογή. Βέβαια ανάμεσα στους ιερείς φρόντισαν να έχουν κάποιον δικό τους άνθρωπο που θα μπορούσε να καθοδηγεί, χωρίς να είναι εμφανές, τους ίδιους τους ιερείς.

Αυτό είχε σαν επακόλουθο να ιδρυθούν τα λεγόμενα «Ιερατεία» που να είστε σίγουροι ότι έμοιαζαν οργανισμοί. Αυτά λοιπόν τα ιερατεία δέχονταν επηρεασμούς από τους ««λίγους»», έτσι περνούσαν όποια γραμμή ήθελαν οι ο»λίγοι». Οι αποφάσεις των ιερατείων ήταν καθοριστικές για το μέλλον των μαζών. Εδώ θα πρέπει να κάνω μια παρατήρηση πριν προχωρήσω στην εξέταση των ιερατείων.

Μπορεί το υπόβαθρο (μυθολογία) να ήταν ίδιο σε όλα τα μέρη, αλλά κάθε λαός είχε την δική του ιδιοσυγκρασία. Έτσι τα ιερατεία που είχαν την έδρα τους σε διαφορετικά μέρη, καθόριζαν την δική τους θρησκεία ώστε να ταιριάζει στην εκάστοτε μάζα. Δεν θα μπορούσε να περάσει μια ήπια θρησκεία σε ένα σκληρό και βάρβαρο λαό, εκτός εάν ο συγκεκριμένος λαός ήταν δεκτικός στην πιο ήπια θρησκεία. Για αυτό εάν κάποιος κάνει μια μικρή έρευνα στις διάφορες θρησκείες των λαών, θα δει ομοιότητες, αλλά δεν θα του γίνουν αμέσως αντιληπτές, λόγο της μεγάλης απόστασης των λαών μεταξύ τους.

Θα μπορούσα να σας αναλύσω μια–μια τις θρησκείες, αλλά τότε το POST αυτό θα έπρεπε να ξεπεράσει τις επτακόσιες σελίδες. Κάθε θρησκεία έχοντας το ίδιο υπόβαθρο, προσαρμόζονταν —σαν χαμαιλέοντας— τον εκάστοτε λαό και στα συμφέροντα των εκεί «ολίγων». Αλλά δεν προσαρμόζονταν μόνο οι θρησκείες, αλλά και οι ίδιοι οι θεοί τους. Το πιο δύσκολο όμως σε όλο αυτό το εγχείρημα των «ολίγων», ήταν να αναλύουν σε μικρό χρονικό διάστημα την ψυχοσύνθεση της κάθε μάζας, πιστέψετε με δεν τους ήταν καθόλου εύκολο. Εάν ένας λαός ήταν πάρα πολύ βάρβαρος, τότε η θρησκεία του θα έπρεπε να διαμορφωθεί πιο ήπια για να μπορούν να τον ελέγχουν πιο εύκολα. Θέλω να πω ότι ένας λαός που από την φύση του ήταν καχύποπτος και επιρρεπής στον ατομικό πλουτισμό, θα έπρεπε να του εγκαθιδρύσουν μια θρησκεία που θα αποδυνάμωνε τον ατομισμό.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ


6 ΠΟΤΙΣANE:

korinoskilo on 13 Ιουνίου 2009 στις 8:14 π.μ. είπε...

γκοου ον :)))
περιμενουμε

καλημερες

♥ Palirroia ♥ on 13 Ιουνίου 2009 στις 8:47 π.μ. είπε...

Καλημέρα ραπανάκι,
ο πρόλογος ήταν απλός και κατανοητός
ελπίζω να συνεχίσεις έτσι μήπως καταφέρουμε να βρούμε άκρη μια που το πρόβλημα
με τις θρησκείες είναι ότι σε μερικά σημεία
αρχίζουν και μπερδεύουν τα πράγματα για να
περάσουν τα ανεξήγητα....
και μια ερώτηση γιατί να προσέξουμε τα εισαγωγικά που έκλεισες μέσα τη λέξη φίλους;

ΡΑΠΑΝΑΚΙ on 13 Ιουνίου 2009 στις 9:41 π.μ. είπε...

Αγαπητό Κορινόσκυλο θα προσπαθήσω και ελπίζω να τα κάνω όσο είναι εφικτό πιο κατανοητά τα πράγματα.
*****************************************************
Αγαπητή Παλίρροια, έβαλα εισαγωγικά στο φίλους, γιατί απλά έχουμε μάθει να λέμε την λέξη φίλος, αλλά κατά βάθος μάλλον δεν κατανοούμε την βαθύτερη έννοια αυτής της πραγματικά μεγάλης λέξης.
Βάζω λοιπόν το εισαγωγικά, γιατί απλά δεν μπορεί να θεωρήσω φίλο κανέναν από εσάς με την βαθύτερη και πραγματική έννοια γιατί δεν μπόρεσα ποτέ να σας βοηθήσω αν ποτέ είχατε ή θα έχετε την ανάγκη βοηθείας μου. Γιατί ο φίλος (ο πραγματικός), είναι αυτός που μπορεί να προσφέρει στον άλλον κι ας μην είναι αμφίδρομη η προσφορά.
Κατά συνέπια λοιπόν λέμε φίλος αλλά το εννοούμε μόνο επιφανειακά.
Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.

korinoskilo on 13 Ιουνίου 2009 στις 10:01 π.μ. είπε...

συμφωνω απολυτα με το σχολιο του ρεπανακιου

μεγαλο θεμα αυτο με τους ,,φιλους,, στο νετ.... αξιζει ειδικο ποστ ρεπανακι :)))


καλημερες

♥ Palirroia ♥ on 13 Ιουνίου 2009 στις 11:12 π.μ. είπε...

Ραπανάκι θέλω να ομολογήσω ότι όταν ρώτησα για τα εισαγωγικά το έκανα με μια μικρή δόση χιούμορ αλλά μετά την απάντηση σου που ήταν σοβαρή και ειλικρινής πρώτα θέλω να σε ευχαριστήσω και μετά να πω ότι καταλαβαίνω πολύ καλά τι εννοείς και συμφωνώ μαζί σου

ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ "ΧΑΛΑΡΑ" on 13 Ιουνίου 2009 στις 7:08 μ.μ. είπε...

Είσαι απίστευτος. Συγχαρητήρια πάντως. Είσαι ο πατήρ Μεταλλινός στο ανάποδο του. Πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι είσαι τέρας (στην κυριολεξία), μορφώσεως πάνω στα θρησκευτικά θέματα. Πρόσεξε περιμένουμε την συνέχεια μικρό ανόητο φυτούλι …!

Δημοσίευση σχολίου

 

ΡΑΠΑΝΑΚΙ Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template