ΡΑΠΑΝΑΚΙ: ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΙΝΕΖΟΙ

Ένας τέτοιος λαός πρέπει να ήταν οι Κινέζοι, λαός ασιατικός και ίσως υπέρ του δέοντος βάρβαρος, αλλά και ατομιστής. Λαός που ενδιαφέρονταν πολύ για την ατομικότητα παρά για το σύνολο. Την Κίνα εκείνη την εποχή την διοικούσαν φατρίες, οικογένειες, αλλά η κάθε οικογένεια ήθελε να επιβάλετε αυτή στις άλλες. Αυτό φυσικά είχε σαν αποτέλεσμα πολλούς και συχνούς πολέμους. Έτσι οι «λίγοι» δεν μπορούσαν να εκμεταλλευτούν εύκολα τον λαό. Γιατί; Απλά δεν υπήρχε λαός με την ευρύτερη έννοια. Όσο πιο πολλά παιδιά είχε μια οικογένεια, τόσο πιο εύκολα επιβάλλονταν εις βάρος των άλλων. Ίσως για αυτό οι ασιατικοί λαοί κάνουν πολλά παιδιά. Αυτό λοιπόν ήταν τροχοπέδη για τον υπέρ–πλουτισμό των «ολίγων». Έτσι η θρησκεία που επιβλήθηκε ήταν σκεπτικιστική, φιλοσοφική, γεμάτη αγάπη. Για να γίνει όμως αποδεχτή από τις φτωχότερες οικογένειες —που και αυτές ήθελαν να πλουτίσουν και να καταλάβουν την εξουσία— έπρεπε ο «ιερέας» να προέρχεται, από ανώτερη τη τάξη οικογένεια, από πλούσια οικογένεια. Αυτός λοιπόν ο πλούσιος —παιδί πλούσιου άρχοντα— θα έπρεπε να αρχίσει να ενδιαφέρετε, δήθεν για τους φτωχότερους, τους αδύνατους, ακόμα–ακόμα και για τα ζώα. Έτσι επέβαλαν τον «Βουδισμό» με έναν και μόνο σκοπό. Ο σκοπός ήταν να κάνουν τις πιο αδύνατες οικογένειες να χάσουν το ενδιαφέρον τους για τις ατομικές απολαύσεις. Άφησαν τους πλούσιους, τις πλούσιες οικογένειες, να κυβερνούν και να επιβάλλονται ανενόχλητες.

Έτσι οι πολλοί, με τα λίγα, προσπαθούσαν να βοηθήσουν —μιμούμενοι προφανώς τον καλό Βούδα— ο ένας τον άλλο, ποτίζοντας μαζί με τον βασιλικό και την γλάστρα. Κι όμως κανείς από όλους εκείνους που ασπάστηκαν τον Βουδισμό δεν κάθισε να εξετάσει σε βάθος αυτό που ξαφνικά του σέρβιραν. Θέλω να πω ότι εάν σκεφτόταν λίγο παραπάνω, θα έβλεπαν ότι κανείς από τους καλά βολεμένους δεν θα σηκώνονταν ένα πρωί και θα ενδιαφέρονταν για το κοινό καλό. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι κάθε φορά ο γιος κάποιου θυσιάζετε —δήθεν— για το καλό των πολλών, το ίδιο δεν συναντάμε και στην Χριστιανική θρησκεία, ο γιος του θεού δεν ήταν αυτός που θυσιάστηκε για μας; Αλλά αυτό θα το εξετάσουμε παρακάτω εκτενέστερα.

Με την επικράτηση του βουδισμού σε ένα βάρβαρο, πολυπληθή, ασιατικό λαό, οι πόλεμοι σταμάτησαν, άρχισε να αναπτύσσεται ασφαλέστερα το εμπόριο και από εκεί και πέρα ήταν ευκολότερο για τους «λίγους» να ανταλλάσσουν τα προϊόντα τους χωρίς να κινδυνεύουν πολύ από επιθέσεις πεινασμένων. Βέβαια στο ασιατικό λαό έμεινε και έχει μείνει μέχρι σήμερα, ίσως στο υποσυνείδητο του να κάνει πολλά παιδιά. Αυτό του το άφησαν μιας και δεν υπήρχε λόγος, άμεσος λόγος τουλάχιστον. Βέβαια για τις λεγόμενες Ευρωπαϊκές «οικογένειες» αυτό ήταν ένα φόβητρο, διότι θα μπορούσε να υπάρχει ανατροπή κάποιον δεδομένων στις δυνάμεις.

Ποια ήταν η αντίδραση τους, χωρίς όμως να κάνουν εμφανή την αντίδραση τους; Εγκαθίδρυσαν τον Χριστιανισμό, που έλεγε τι; Να κάνουμε πολλά παιδιά για να αυξηθούμε σαν την άμμο της θαλάσσης. Έτσι λοιπόν από το 12^α θεό περνάμε στον έναν, στον μοναδικό έναν θεό, αλλά μέσω αυτού του μοναδικού θεού έρχεται να υποτάξει —μαζί με αυτόν— τους λαούς της Ευρώπης και ο ένας αυτοκράτωρ. Αρχίζει μια νέα εποχή.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ