27 Ιουνίου 2009

ΟΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΩΚΤΟΥ


Μπορεί να σας φάνηκε ότι διέκοψα ξαφνικά τα περί θρησκείας, αλλά δεν είναι έτσι, απλά σταμάτησα για λίγο, μιας και κάθε τόσο θα διαπιστώσετε ότι η θρησκείες, οι θεοί, οι άγιοι και οι γιοι των θεών θα μας απασχολούν. Πιστεύω ότι αν συνέχιζα —να είστε σίγουροι ότι είχα και έχω ακόμα πολλά να πω— πολλοί θα νόμιζαν ότι είμαι απλά εμπαθής στις θρησκείες και στους θεούς. Άλλωστε τούτο το blog δεν μπορεί να απασχοληθεί αποκλειστικά και μόνο με τις θρησκείες, γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός του, ο σκοπός του είναι αν σας κάνει να είστε καχύποπτοι σε ότι σας σερβίρουν. Δυστυχώς έχουν πλέον την δύναμη να το κάνουν χωρίς κανέναν κόπο. Πώς; Μα με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, άλλωστε για αυτό βλέπουμε τα τελευταία χρόνια μια χαλάρωση ως προς την προβολή της θρησκείας και του θεού. Πράγματι φίλοι μου, έτσι είναι. Τα τελευταία χρόνια η θρησκεία αρχίζει και περνά σε δεύτερη μοίρα μιας και η δύναμη που είχαν αποκτήσει οι ιερείς τους έκανε αρκετά ισχυρούς και αυτό οι «λίγοι» δεν το επιτρέπουν παρά μόνο εάν αυτό εξυπηρετεί τους δόλιους σκοπούς τους.

Τώρα πια δεν έχουν ανάγκη την υποστήριξη αυτής καθαυτής της θρησκείας ή του θεού που αντιπροσωπεύει. Τώρα πια έχουν την τηλεόραση, κατά δεύτερο λόγο το ραδιόφωνο και κατά τρίτο τις εφημερίδες, που μέσα από αυτά τα μέσα μπορούν να περνούν μαζικά τις εντολές τους. Τώρα πια την θρησκεία την έχουν μόνο για τις γιορτές και τον λόγο που χρειάζονται τις γιορτές αυτές, τον αναλύσαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο.

Βέβαια μιας και δεν είναι χρειαζούμενος ο θεός, θα έπρεπε να βρουν έναν άλλο τρόπο ώστε να μας κάνουν να τους συμπαθούμε. Τι κάνουν; Είναι πολύ απλή σε σύλληψη η ιδέα τους. Αφού πρώτα απομυζήσουν, εκμεταλλευτούν τις μάζες κάποιας χώρας, τότε κάνουν δήθεν τους φιλάνθρωπους. Οι πολλοί πλούσιοι καλούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, κατά κύριο λόγο τις τηλεοπτικές κάμερες, ανεβαίνουν σε ένα λαμπερό έδρανο και δήθεν προσφέρουν ένα ποσό για την ανακούφιση των μαζών, που προηγουμένως έχουν απομυζήσει. Κι όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι δεν δίνουν ούτε μια δεκάρα από την τσέπη τους. Συνήθως ζητούν και πάλι από άλλες μάζες που πρόθημα δίνουν από το υστέρημα τους, αλλά η αγαθοεργία χρεώνετε στον λαμπερό ή στην λαμπερή πλούσια με τα σινιέ φορέματα, με τα πανάκριβα διαμάντια και τα πανάκριβα δαχτυλίδια στα χέρια. Όλοι όμως εμείς που συνεισφέραμε από το πενιχρό μας εισόδημα, έχουμε την εντύπωση ότι την φιλανθρωπία την κάνει ο κύριος ή η σινιέ κυρία. Παρ’ όλα αυτά το βοήθημα έχει βγει από την δική μας τσέπη, αλλά δεν φθάνει μόνο αυτό, είναι ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε ούτε καν αν πραγματικά το ποσό που δώσαμε καταλήγει προς όφελος των φτωχών μαζών.

Πολύ φοβάμαι —πολλοί θα πουν ότι είμαι μηδενιστής— ότι τίποτα δεν καταλήγει ή μάλλον μπορεί ένα μικρό μέρος να καταλήγει στους δικαιούχους, αλλά το μεγαλύτερο μέρος όλων των δήθεν φιλανθρωπικών εράνων καταλήγει στην αύξηση των περιουσιακών στοιχείων των διοργανωτών των εράνων. Πόσες φορές έχουν γίνει έρανοι; Πολλές τα τελευταία χρόνια, αλλά σχεδόν ποτέ δεν μαθαίνουμε που καταλήγουν τα τεράστια ποσά που συγκεντρώνονται. Κανείς από τους λεγόμενους δημοσιογράφους δεν τολμά να κάνει έρευνα πάνω σ’ αυτό το θέμα.

Θέλω να σκεφτείτε κάτι σ’ αυτό το σημείο. Αν οι δήθεν φιλάνθρωποι, πλούσιοι ήθελαν να κάνουν κάτι, αλλά πραγματικά κάτι, τότε δεν θα το έκαναν κάτω από τα λαμπερά φώτα της δημοσιότητας, θα έκαναν το καθήκον τους χωρίς τυμπανοκρουσίες, φανφάρες. Φίλοι μου, τίποτα, μα τίποτα απολύτως δεν προσφέρει κανείς από αυτούς. Όσο για την μάζα που προσφέρει γιατί θέλει να προσφέρει, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να δίνει χρήματα που καταλήγουν να γίνουν γούνες, διαμάντια, σινιέ σύνολα για τους «κυρίους» και τις «κυρίες», που στα μάτια κάποιου πιο φιλοσοφημένου, φαντάζουν σαν διαμάντια που μόλις έχουν ανασυρθεί μέσα από τα σκατά, είναι βρώμικα, αλλά κανείς δεν αρνείται να τα πιάσει μιας και μοιάζουν πολύτιμα. Δυστυχώς όμως, ανάμεσα στα πολύτιμα υπάρχουν και τα μέταλλα που είναι ψεύτικα και να είστε σίγουροι ότι όλοι αυτοί που παρουσιάζονται σαν φιλάνθρωποι, αυτοί που κάνουν τους εράνους, ανήκουν στην κατηγορία των που ότι λάμπει δεν είναι χρυσός. Δεν χρειάζεται να πάει κανείς μακριά για να βοηθήσει κάποιον δεινοπαθούντα. Γύρω μας, κοντά μας υπάρχουν χιλιάδες αναξιοπαθούντες που θα μπορούσε καθείς από εμάς να τους βοηθήσει σε προσωπικό επίπεδο.

Σας ρωτάω, ποιος από αυτούς που παρουσιάζετε μπροστά στον φακό της τηλεόρασης, αν κάποιος υπάλληλος του, του ζητήσει μια αύξηση, θα του την δώσει; Κανείς, ξέρετε γιατί; Μα διότι εκεί θίγονται τα συμφέροντα τους, γιατί εκεί τα χρήματα θα βγουν από την τσέπη τους, ενώ κατά τους εράνους βγαίνουν από την δική σας τσέπη.

Όλα αυτά δεν είναι παρά μερικά κομματάκια από ένα τεράστιο puzzle που εάν καταφέρουμε να τα ενώσουμε, τότε θα καταλάβουμε την μεγάλη απάτη που παίζετε εκεί μπροστά μας, μπροστά στα μάτια μας, που βλέπουν αλλά δεν βλέπουν παρά μόνο με την αίσθηση της οράσεως και όχι σε συνδυασμό ματιών και μυαλού. Για αυτό θα πρέπει να συνδυάζετε τις αισθήσεις έτσι ώστε η συμμετοχή του μυαλού να είναι η κύρια.



4 ΠΟΤΙΣANE:

Ελενα καπακιώτου on 27 Ιουνίου 2009 στις 12:40 μ.μ. είπε...

καλημερααααααααααα

και καλο Σ/Κ

ΡΑΠΑΝΑΚΙ on 27 Ιουνίου 2009 στις 1:14 μ.μ. είπε...

Nα είσαι καλά. Καλημέρα και σε εσένα.
Εύχομαι ένα γεμάτο γέλιο και χαρά Σαββατοκύριακο να έχεις.

korinoskilo on 28 Ιουνίου 2009 στις 12:14 π.μ. είπε...

ετσι ακριβως !!!

καλησπερες :))

ΑΝΤΙΓΟΝΑΚΙ on 28 Ιουνίου 2009 στις 12:51 π.μ. είπε...

Καθε μερα και χειροτερα....
καλο σου βραδυ...

Δημοσίευση σχολίου

 

ΡΑΠΑΝΑΚΙ Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template