Μεσημεράκι, κάπου τρείς και μισή. Μόλις έχει κάτι τσιμπήσει και λες να την πέσεις λιγάκι. Ξαπλώνεις, έχεις πάρει και κάποιο βιβλίο δίπλα σου και λες να διαβάσεις μερικές γραμμές.
Μετά από μια δύο σελίδες, οι γραμμές αρχίζουν να γίνονται μια, τα μάτια κλείνουν, είσαι έτοιμος να κοιμηθείς. Χάνεσαι από τον πραγματικό κόσμο και βρίσκεσαι στον κόσμο που όλα είναι δυνατά, όλα μπορούν να συμβούν, καλά ή κακά και τότε…!
Α, μα τότε συμβαίνει αυτό που δεν θα ήθελες ποτέ να σου συμβεί. Κτυπάει το τηλέφωνο. Απλώνεις ενστικτωδώς το χέρι σου προς το κομοδίνο (ευτυχώς η τεχνολογία μας έδωσε την δυνατότητα του φορητού τηλεφώνου, όλα φορητά είναι πια στην ζωή μας, έτσι κι αλλιώς).
Το πιάνεις, προσπαθείς να καταπιείς καθώς το στόμα είναι ξερό ακόμα από τον λίγο που σε είχε πάρει στις αγκάλες του ο Μορφέας. Ξεροβήχεις, και με τα πολλά λες «Ναι…»
«Καλησπέρα σας, είμαστε από την εταιρεία σκάταφον και θέλουμε να σας μιλήσουμε για το φθηνό πακέτο που σας προσφέρει η σκάταφον για τηλέφωνο και γρήγορο internet με ταχύτητες που φθάνουν τα 24…»
Η φωνή που ακούγετε από την άλλη μεριά, νεανική, μεν, αλλά αρκετά εκνευριστική. Θέλεις να την στείλεις κάπου αλλά επειδή έτσι κι αλλιώς εσύ δεν πιστεύεις ούτε σε θεούς, ούτε σε δαίμονες, θέλεις να της πεις να πάει στον τάφο της, αλλά επειδή είσαι ευγενικός δεν το κάνεις, τουλάχιστον όχι αμέσως, γιατί μόλις η φωνή καταλάβει ότι είσαι λίγο ευγενείς θα προσπαθήσει να το εκμεταλλευτεί, οπότε σίγουρα θα αναγκαστείς να πάει να ικανοποιήσει την γενετήσια ορμή της…!
«Σας, ευχαριστώ, αλλά δεν ενδιαφέρομαι, είμαι στον χρόνια εκμεταλλευτή (ΟΤΕ) και…»
«Ναι, αλλά πληρώνετε πάγιο…»
«Ναι κοπέλα μου, αλλά επειδή εγώ θέλω να είμαι και να αισθάνομαι κορόιδο θέλω να παραμείνω…»
«Μα γιατί…»
«Γιατί μου αρέσει…»
«Μα είναι δυνατόν;»
«Ε, είναι, άντε και…»
Και αφού το βραδάκι ελπίζεις πως η φωνή θα σε ακούσει και θα πάει να, κλείνεις το τηλέφωνο και σκέφτεσαι να κλείσεις λίγο και τα μάτια σου. Δεν γίνετε όμως, δεν γίνετε γιατί τα νεύρα σου δεν σε αφήνουν, σηκώνεσαι, πας στον υπολογιστή σου, κάθεσαι μπροστά στην οθόνη, ανοίγεις το Word και ετοιμάζεσαι να γράψεις, κάποιες σκέψεις σου, κάποια πράγματα από την επόμενη δουλειά που ετοιμάζεις.
Έχεις όμως τόσα νεύρα, που η οθόνη του Word, παραμένει λευκή, κενή και η στάχτη από το τσιγάρο σου πέφτει στο πληκτρολόγιο που χρησιμεύει και για τασάκι. Ρίχνεις άλλη μια ματιά στο τηλέφωνο και είσαι έτοιμος να το βάλεις κάτω και να το κάνεις χίλια κομμάτια. Δεν το κάνεις, γιατί δυστυχώς είσαι εξαρτημένος από αυτό, οπότε συμβιβάζεσαι απλά…!
Πάντως, είτε σκάταφον, είτε κουράδαφον, δεν μας ενδιαφέρεις. Εμείς θα μείνουμε κολλημένοι στον επί χρόνια νταμαρτζή μας, πάει και τελείωσε…!
1 ΠΟΤΙΣANE:
που δεν μας ξυπναει κιολας τα μεσημερια:ρ
καλησπερες:)
Δημοσίευση σχολίου