Όλες αυτές τις μέρες, παρακολουθώ αυτά που συμβαίνουν στην δύσμοιρη χώρα μας και νομίζω ότι είναι ένας εφιάλτης. Νομίζω ότι θα ξυπνήσω και όλα θα είναι και πάλι έτσι όπως ήταν πριν.
Πώς ήταν πριν; Μα να παίρνει δάνειο η κουτσή Μαρίκα (προσβάλω τις Μαρίκες είπατε; Πολύ καλά κάνω και τις προβάλω. Ας πρόσεχαν. Άμα είσαι κουτσός και σε λένε και Μαρίκα την έβαψες), να κτίζει με το δάνειο το εξοχικό της, να παίρνει άλλο δάνειο για να ξεχρεώσει το πρώτο για το εξοχικό (είναι δυνατόν να είσαι έλληνας, κουτσός και Μαρίκος και να μην έχεις ένα εξοχικό τουλάχιστον;).
Μετά το καλοκαίρι να παίρνει άλλο δάνειο ώστε να πάει διακοπές στην Μύκονο που πάνε και οι φοροφυγάδες καλλιτέχνες (θα μου πεις η κουτσή δεν το ήξερε τότε ότι τα είδωλα της φοροδιαφεύγουν και ότι αυτή θα πλήρωνε για αυτούς που δεν πληρώνουν). Πλήρωνε ενοικιαζόμενο δωμάτιο πέντε μήνες πριν για να το βρει, για να ακουμπήσει τον πλαδαρό κώλο της, στην ιερή άμμο της Μυκόνου, όπου λίγο πιο πριν μπορεί να τον είχε εναποθέσει η Μενεγάκη ας πούμε.
Επί ένα μήνα λοιπόν η κουτσή Μαρίκα, έτρωγε αβέρτα το ένα περίπου εκατομμύριο που πήρε δάνειο από την τράπεζα που τόσο πολύ αγαπούσε τις κουτσές Μαρίκες και για αυτό φρόντιζε για αυτές να περνάνε καλά (αυτό σημαίνει βρε αδερφέ ανάπτυξη).
Όταν πάλι τελείωναν οι διακοπές και η κουτσή Μαρίκα γυρνούσε στο σπίτι της και έβλεπε το πρώτο κατεβατό από την τράπεζα που τόσο την αγαπούσε την κουτσή την Μαρίκα (βλέπεις η αναπηρία της την έκανε είδος υπό προστασία, έτσι νόμιζε τουλάχιστον), δεν την έπιανε κανέναν πανικός. Πήγαινε στην άλλη τράπεζα που της έλεγε ότι την αγαπάει πιο πολύ από την προηγούμενη και ότι αυτή που ήταν φίλη της, θα έδινε τα λεφτά που χρώσταγε στην προηγούμενη τράπεζα και ότι από εκεί και πέρα η Μαρίκα δεν θα είχε να σκεφτεί τίποτα. Όλα θα ήταν σε ένα λογαριασμό και μάλιστα την αγαπούσε τόσο πολύ η νέα τράπεζα, ώστε θα της έδινε λέει δάνειο να πάει για καινούργιο αυτοκίνητο .
Πράγματι. Μπορεί η κουτσή Μαρίκα να είχε μεν αυτοκίνητο, αλλά ήταν έξη μηνών πια και είχε παλιώσει. Θα το έδινε λοιπόν στο παιδί της (ο άντρας της είχε δικό του βρε αδερφέ, μαζί το είχαν πάρει με δάνειο, από την προηγούμενη τράπεζα που τώρα δεν τους αγαπούσε πια και ζητούσε τις δόσεις της, αλλά που βρέθηκε η καινούργια τράπεζα που αυτή τους αγαπάει σαν οικογένεια), έτσι θα έδινε αυτό το αυτοκίνητο της στο παιδί (να μάθει πάνω σε παλιό αυτοκίνητο μη το τρακάρει κιόλας) και αυτή θα είχε πια καινούργιο αυτοκίνητο όχι σαν το προηγούμενο των έξη μηνών. Φυσικά όλη η οικογένεια της κουτσής μεν πλην δανειζόμενης Μαρίκας θα είχαν όλοι αυτοκίνητο, εξοχικό και ένα κεραμιδή πάνω από το κεφάλι τους.
Έτσι, αφού είδε ότι όλα τα προηγούμενα χρέη τα ανέλαβε η νέα τράπεζα και μάλιστα της έδωσε κι άλλα λεφτά για την αγορά αυτοκινήτου, σκέφτηκε ότι καλό θα ήταν να πάρει και ένα εορτοδάνειο για να περάσει καλά την πρωτοχρονιά, να πάει βρε αδερφέ να δει και κανέναν καλλιτέχνη που τότε ακόμα η κουτσή πλην δανειζόμενη Μαρίκα, δεν ήξερε ότι ο καλλιτέχνης δεν πλήρωνε εφορία.
Φυσικά αυτά θα γινόταν στις γιορτές, μέχρι όμως να έρθουν οι γιορτές, τι θα έκανε η κουτσή πλην δανειζόμενη Μαρίκα; Χμ… καλό θα ήταν να αγοράσει και μερικά πράγματα για το κεραμίδι που ήταν πάνω από το κεφάλι της. Είχε εντοπίσει ένα ψυγείο ντουλάπα, από αυτά ντε που έχουν στην Αμερική και που η κουτσή Μαρίκα δεν είχε στο χωριό της. Άλλωστε τι πείραζε; Μπορεί μεν να είχε ένα τσουβάλι λεφτά, αλλά τι την ένοιαζε την κουτσή πλην συνεχώς δανειζόμενη Μαρίκα;
Μήπως εκείνη θα το πλήρωνε; Η νέα τράπεζα θα της έδινε λεφτά για να το πάρει. Έτσι μια ωραία πρωία πήγε στο κατάστημα, έδωσε την πιστωτική της κάρτα (ούτε τέτοια είχε η κουτσή Μαρίκα στο χωριό της και πολύ την θαύμαζε, την κάρτα καλέ) και αφού την χρέωσε με ένα σχεδόν αστρονομικό ποσό (κάπου 2000 με 2500 euro, άλλο αν μαζί με τον κουτσό Μαρίκο είχαν εισόδημα μόλις 2000 euro τον μήνα, δεν την ένοιαζε, μήπως τώρα θα τα πλήρωνε, σε τόσους μήνες, ποιος ζει ποιος πεθαίνει βρε αδερφέ). Την άλλη μέρα ήρθε το ψυγείο ντουλάπα και μόλις που χώρεσε στην κουζίνα τους και τους ανάγκαζε να περνάνε από δίπλα του ρουφώντας την τεράστια κοιλιά τους.
Αυτό δεν τους πείραζε, αρκεί να ερχόταν σπίτι τους οι άλλες κουτσές και κουτσοί Μαρίκες για να σκάσουν από την ζήλεια τους που εκείνες δεν είχαν ψυγείο ντουλάπα που για να το γεμίσει έδωσε άλλο ένα τσουβάλι λεφτά (πάντα από την κάρτα για αυτό δεν την ένοιαζε την κουτσή πλην δανειζόμενη Μαρίκα).
Αλλά φτάνει ως εδώ, θα σας πω την άλλη φορά για το ότι και αυτή η νέα τράπεζα δυσαρέστησε την κουτσή και δανειζόμενη Μαρίκα, μιας και άρχισε να της ζητάει μέρος από τα λεφτά που της είχε δώσει. Παράλογη είχε αρχίσει να γίνετε κι αυτή η τράπεζα…
Η Συνέχεια όμως στο επόμενο…
2 ΠΟΤΙΣANE:
χα, χα, χα, πολύ καλό, πάρα πολύ καλό και περιμένω την συνέχεια σύντομα ελπίζω. Να είσαι καλά και πάντα έτσι καυστικός.
Γειά σου ραπανάκι μου και πολύ την πήγα την εξήγηση που κάνεις στο προφίλ σου.θάρθω να πώ μάλιστα ότι και το κείμενο σου είναι ευχάριστα διατυπωμένο.Παρ΄όλα αυτά μου ξύπνησε κάποιες σκέψεις και εγείρει και κάποια ερωτηματικά.
Για παράδειγμα ο άνθρωπος γενιέται ή γίνεται. Η δεύτερη άποψη δεν βλέπω να σε αφορά γιατί παραπέμπει σε θρησκολιψίες.Αρα ο άνθρωπος γίνεται και από ποιούς γίνεται παρακαλώ, ελπίζω η απάντηση να μην είναι "από την οικογένεια" για ευνόητους λόγους διαλεκτικής σκέψης.Ποιός λοιπόν "γίνεται" τον άνθρωπο; Αυτός που έχει τους μηχανισμούς του γίγνεσθε και αυτός φίλε μου ραπανάκι ελπίζω να συμφωνούμε είναι η εκάστοτε ΕΞΟΥΣΙΑ.Οιμηχανισμοί της ΠΑΙΔΕΙΑΣ,του ΕΛΕΓΧΟΥ και της ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ στα χέρια τους.
Πίστεψέ με δεν πάω να δικαιολογήσω την Μαρίκα, δεν πάω να ακυρώσω την προσωπική μας ευθύνη, ωστόσο πάντοτε νομίζω πρέπει να βλέπουμε ποιούς
συμφέρει η κοινωνική τάση που εκδηλώνετε, για να οδηγηθούμε και στην απάντηση του από που εκπορεύεται.Αν γίνει αυτό η εκτίμησεις μας θα είναι ποιό ολοκληρωμένες και τα βέλη μας θα κτυπάνε στους πραγματικά υπέυθυνους.
Θα μου πεις..., Εμ θα μου πεις βέβαια, αλλά και γω τι να σου πω πια.......
Σε χαιρετώ και τα ....ξαναλέμε.
Δημοσίευση σχολίου