Έλληνες μαχόμενοι κατά της φτώχιας και του ΔΝΤ |
Χθες άνοιξα την τηλεόραση (τι το ήθελα το φυτό), και γέμισε το σπίτι από σωτήρες της χώρας. Ναι, ήταν υποψήφιοι περιφερειάρχες, υποψήφιοι δήμαρχοι και άλλα κακά του είδους. Όλοι ωρύονταν ότι μόνο αυτοί θα έκαναν καλό στον ηλίθιο που θα τους ψηφίσει.
Μου θύμισαν κάτι διαφημίσεις απορρυπαντικών που πρώτα πλένουν τον εγκέφαλο μας, ότι μόνο αυτά καθαρίζουν καλά τους λεκέδες και όταν τα αγοράσεις, επειδή έχουν κουραστεί από την προηγούμενη πλύση που έκαναν στον εγκέφαλο μας, κουράστηκαν και έτσι δεν κατάφεραν να βγάλουν τον λεκέ από τα ρούχα.
Την έκλεισα έντρομος από τις φωνές τους. Έβαλα το τραγούδι «Αντιλαλούνε τα βουνά…», για να ξεπλύνω από τις ηλίθιες υποσχέσεις τον εγκέφαλο μου. Άναψα το τσιγαράκι μου (ναι κάνω αντίσταση κατά της πολεμικής διαταγής των κυβερνόντων) και άρχισα να αναρωτιέμαι, αν υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ενδιαφέρονται για τον κάθε μαλάκα πολιτικό που προσπαθεί να πείσει ότι θα κάνει τα πάντα για το καλό τους.
Έφερα στο μυαλό μου κάτι παλιές ελληνικές ταινίες και κατάλαβα ότι στην Ελλάδα δεν έχει αλλάξει τίποτα, παρά μόνο μερικοί από τους δρόμους που βλέπουμε στις ελληνικές ταινίες, που σε αυτές είναι χωματόδρομοι, ενώ τώρα έχουμε άσφαλτο με λακκούβες.
Και τότε φτώχια και τώρα φτώχια. Και τότε κάποιοι έκλεβαν ασύστολα και τώρα κάποιοι κλέβουν ασύστολα. Θυμήθηκα τον βουλευτή (της ελληνικής ταινίας), τον «Καλοχαιρέτα» που συνεχώς έλεγε την ίδια ατάκα στους ψηφοφόρους του. «Ετελείωσε» και φυσικά η υπόθεση του ψηφοφόρου δεν τελείωνε ποτέ. Δεν ανησυχούσε ο βουλευτής, γιατί ήξερε ότι και την επόμενη φορά, πάλι θα τον ψήφιζε ο κόπανος ο ψηφοφόρος του, με την ελπίδα πάντα ότι αυτή την φορά κάτι θα έκανε ο βουλευτής του και θα βολευόταν.
Μια ζωή στο ψέμα. Μια ζωή να βολευτούμε εμείς οι έλληνες και τώρα που ήρθαν τα δύσκολα (κάποτε θα ερχόταν, αφού θέλαμε να είμαστε μέλλος της απίθανης συμμορίας της Ευρώπης), έκλεισα την παρένθεση και συνεχίζω, αρχίσαμε πάλι να λέμε κατά του ενός και κατά του άλλου. Καμιά ευθύνη για εμάς που βλέπαμε τις κλεψιές των πολιτικών, αλλά πάντοτε το θεωρούσαμε μαγκιά τους.
Βρε θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες, αλλά σταματάω, γιατί θέλω να ακούσω το «Αντιλαλούν τα βουνά…», γιατί από Δευτέρα θα αντιλαλεί όλοι η χώρα από τις ιαχές της πείνας που θα μας επιβληθεί και πολύ καλά θα γίνει. Ίσως μάλιστα θα μας έκανε καλό και ένας βομβαρδισμός, μπας και αυτή η χώρα καταλάβει επιτέλους ότι δεν είναι το κέντρο του κόσμου…
0 ΠΟΤΙΣANE:
Δημοσίευση σχολίου