Και αφού τα είπα και ξεσπάθωσα στην προηγούμενη ανάρτηση μου, ήρθε η ώρα και πάλι να τα βάλω με τους θρησκευόμενους. Ρε μανία που την έχω με αυτούς το άτιμο το ραπανάκι. Αλλά βλέπεις μου είναι αδύνατον να τους βλέπω, να μπαίνουν στα περίεργα αυτά μαγαζιά και να προσπαθούν να απαλλαγούν απ’ όλες τις κακίες τους που έκαναν όλη την προηγούμενη μέρα.
Τώρα θα μου πεις. «Μα είναι ώρα να ασχοληθούμε με μαλακίες, όταν έχει έρθει τέτοια φτώχια στην χώρα μας…». Ναι δίκιο έχετε, αλλά ακόμα και για αυτά τα χάλια μας, μερίδιο ευθύνης έχει και η θρησκεία μιας και παίζει και αυτή τον ρόλο της.
Θα επαναλάβω για ακόμα μια φορά και δεν θα είναι η τελευταία. Ναι – ναι θα σας τα πρήζω όσο θα υπάρχω. Οι παπάδες που δήθεν αγαπάνε το ποίμνιο τους (άκου ποίμνιο, δηλαδή μας λένε πρόβατα στα μούτρα μας), γιατί δεν βοηθάνε μέσω της εφορίας το κράτος μας. Εμένα μου λες, τα γένια τους τα καλά χτενισμένα το κράτος και τα πρόβατα του.
Δεν πάει να βουλιάξει το κράτος; Αυτοί έχουν περιουσίες δισεκατομμυρίων για μια ώρα ανάγκης βρε αδερφέ. Ανεβαίνουν τα σκαλιά του άμβωνα (άκου άμβωνας, ταράτσα είναι, αλλά της έδωσαν άλλο όνομα για να είναι πιο βαρύγδουπη η ταράτσα), με τα γεμάτα από χρυσές κλωστές άμφια (άκου άμφια, ρούχα πλουμιστά είναι για να θαμπώνονται από την πολυτέλεια η μαλάκες που τους ακούνε) και αρχίζουν λέει να κηρύττουν δήθεν τα λόγια του θεού (εκείνου ντε, που κανείς δεν τον έχει δει, αλλά τον πιστεύουν), στους ηλίθιους από κάτω που πεινάνε.
Και όλα μαζί τα πρόβατα (το πρόβατα το έχω κλέψει από την «Ποντικοπαγίδα»), αρχίζουν να κάνουν το σημείο του στραβού συγγνώμη του σταυρού ήθελα να πω, σαν να παίζουν μαντολίνο η κιθάρα, τέλος πάνων κάτι παίζουν εκτός από το «πουλί» τους. Αν είναι να είσαι δήθεν πιστός, κάνε τουλάχιστον σωστά τον σταυρό σου ή μην τον κάνεις καθόλου.
Μόλις δε βγουν από το μαγαζί, ξεκινάνε πάλι το κουτσομπολιό και της νέες κακίες και θαψίματα, αλλά για να είναι εντάξει λένε και το «ήμαρτον θεέ μου» και έτσι συνεχίζουν ακάθεκτοι τις κακίες τους. Οι δε βοσκοί, παπάδες, πάνε στα πολυτελή τους σπιτάκια και απολαμβάνουν τον μισθό που παίρνουν από το κράτος, δηλαδή από όλους εμάς, θέλουμε δεν θέλουμε και χώρια τα φιλοδωρήματα που όλα σχεδόν πάνε (μη με πιστεύεται καθόλου), σε αγαθούς σκοπούς.
Ποιοι είναι οι αγαθοί σκοποί; Μα τι λέτε τώρα; Είναι δυνατόν να αμφισβητείτε τους αγαθούς σκοπούς; Πάνε ας πούμε στην πλατεία Κουμουνδούρου για «ντούρου – ντούρου» με αγοράκια, που τα βοηθάνε με τα λεφτά να ορθοποδήσουν, κλπ, κλπ. Αυτός δεν είναι αγαθός σκοπός; Τι θέλετε δηλαδή να πεθάνουν από την πείνα τα αγοράκια ή και γιατί όχι και τα κοριτσάκια, καθένας με το γούστο του και τον αγαθό σκοπό του.
Αχ, κουράστηκα. Λέω να σταματήσω, αλλά θα επανέλθω και πάλι κάποια άλλη φορά. Λοιπόν σας αφήνω τώρα για να κάνετε και την προσευχή σας. Μη ξεχάσετε επίσης να ρίξετε κάτι και στο παγκάρι γιατί πρέπει να εξυπηρετηθούν και οι αγαθοί σκοποί…
0 ΠΟΤΙΣANE:
Δημοσίευση σχολίου