12 Φεβρουαρίου 2011

ΕΝΑΣ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟΣ ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ.


Κάποτε θα ερχόταν και αυτή η ώρα. Να δούμε δηλαδή την χώρα μας να πουλιέται στους ξένους. Φυσικά τα χειρότερα δεν είναι αυτά, τα χειρότερα ακολουθούν, αφού όταν θα μας τα έχουν αρπάξει όλα και δεν θα έχουμε πλέον τι να τους δώσουμε, τότε θα είναι η στιγμή που θα μας πάρουν και σκλάβους.
Πώς είπατε; Ότι αυτά που λέω είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας; Μακάρι, μακάρι εγώ το ανόητο φυτό να βγω λάθος, αλλά πολύ φοβάμαι ότι βαρύς αχός ακούγετε, αλλά δυστυχώς κανένα τουφέκι δεν πέφτει. Αλήθεια, πού είναι αυτή η περιβόητη νεολαία μας; Τι περιμένουν; Μήπως πρέπει να βγουν στον δρόμο τα γεροντάκια να τα βάλουν με την σιδερόφραχτη στρατιά υπηρετών του Γιωργάκη; Ξέχασα, τώρα οι νεολαίοι μας είναι απασχολημένοι με τα καλαμάκια του καφέ και με τα ipod, ipad και τέλος πάντων ότι μαλακία σερβίρει το σύστημα για να κοιμούνται.
Σ’ αυτό όμως το σημείο, πρέπει να πληροφορήσω τους νέους, ότι το δικό τους μέλλον υποθηκεύει ο μέγας αληταράς. Άλλωστε τα γεροντάκια, κουτσά στραβά τα έβγαλαν πέρα μέχρι τώρα, σε λίγο θα φύγουν και από τον πλανήτη και θα τους φάνε τα σκουλήκια. Οι δικαιολογίες από τους νέους, του στιλ ότι οι γέροι φταίνε που φθάσαμε μέχρι εδώ, είναι μια μαλακία και μισή.
Μπορεί μεν να φταίνε οι γέροι, αλλά τουλάχιστον αυτοί κάποτε αγωνίστηκαν για τα δικαιώματα τους. Εμείς τι κάνουμε; Γιατί όταν βλέπαμε ότι κάτι σάπιζε στην κοινωνία μας δεν βγήκαμε στους δρόμους και να στείλουμε όλους τους πολιτικούς να βλέπουν τα φυτά από τις ρίζες; Είχαμε όμως βολευτεί με τα αυτοκίνητα δώρα που μας έκαναν οι μπαμπάδες μας, είχαμε βολευτεί με το κάθε μέρα αραλίκι στην καφετέρια, είχαμε βολευτεί με τα δωράκια που μας έκανε η συνταξιούχος γιαγιά μας ή παππούς μας.
Μήπως λοιπόν πρέπει ή αν θέλετε ήρθε η στιγμή να πάρουμε το μέλλον μας στα χέρια μας; Μήπως ήρθε η ώρα να βγάλουμε το καλαμάκι του frappe από το στόμα; Μήπως ήρθε η ώρα να σηκώσουμε επιτέλους τον κώλο μας από το καναπέ που άρχισε να βρομάει σκατίλα από το κάτσε – κάτσε;
Από ότι όμως φαίνετε, όλα αυτά για εμάς τους έλληνες είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Έχουμε πέσει στην πιο βαριά ύπνωση που μπορεί να περιέλθει ένας λαός. Από τους κάποτε ήρωες και πολέμαρχους, φτάσαμε στο σημείο να γίνουμε ο πιο δειλός λαός. Αυτά μέχρι στιγμής. Ελπίζω πάντως να ξυπνήσουμε όσο το δυνατόν πιο σύντομα, γιατί σε λίγο θα είναι πολύ αργά για όλους μας…         

0 ΠΟΤΙΣANE:

Δημοσίευση σχολίου

 

ΡΑΠΑΝΑΚΙ Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template